دوستداران کامران فانی برای بدرقه پیکر او به خانه ابدی گرد هم آمدند.

کامران فانی در زمانه‌ای که کتابداری مطلقا شناخته‌شده نبوده و کتابدار را بیش‌تر به‌عنوان انبادار یا کسی که پشت میز کتابخانه کتاب می‌گیرد و می‌دهد، می‌شناختند، کتابدار شد و در دی ۱۳۵۰ به استخدام کتابخانه ملی درآمد. روز گذشته (دوشنبه، ۲۴ آذرماه) همکاران و دوستداران او در محل سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمع شدند تا پیکر او را به خانه ابدی‌اش در قطعه نام‌آوران بهشت زهرا رهسپار کنند.
مراسم تشییع پیکر کامران فانی بدون سخنرانی و با خواندن نماز میت برگزار شد و محمدرضا شفیعی کدکنی، حسن انوری، ژاله آموزگار ، نصرالله پورجوادی، علی‌اشرف صادقی، حسین معصومی همدانی، علی رواقی، محمود عابدی،  غلامرضا امیرخانی (رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی)، آزاده نظربلند (دبیرکل نهاد کتابخانه‌های عمومی)، عبدالکریم جربزه‌دار، مصطفی عاصی، محمد دبیر مقدم، محمود فتوحی، محمدرضا ترکی، محمدجعفر یاحقی، علی بهرامیان، مسعود جعفری جزی،  نیکنام حسینی‌پور (مدیرکل روابط عمومی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی)، سهیل محمودی، اسدالله امرایی، فرهاد طاهری و امید طبیب‌زاده از جمله حاضران در این مراسم بودند. همچنین مراسم ترحیم زنده‌یاد کامران فانی روز سه‌شنبه، ۲۵ آذر ۱۴۰۴، ساعت ۱۰ صبح در تالار قلم مرکز همایش‌های بین‌المللی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران برگزار خواهد شد.
گفتنی است، کامران فانی متولد ۲۵ فروردین سال ۱۳۲۳ در قزوین‌ بود که مدرک دانشگاهی کارشناسی ارشد کتابداری‌ داشت. او در سال ۸۲ به عضویت پیوسته شورای فرهنگستان زبان و ادب فارسی درآمد. فانی عضو هیئت علمی کتابخانه ملی و مدتی هم سرپرست بخش ایران‌شناسی این سازمان بود.
برخی از آثار کامران فانی عبارتند از: سرعنوان‌های موضوعی فارسی، رده‌بندی تاریخ ایران، رده‌بندی فلسفه اسلامی، فرهنگ موضوعی قرآن مجید، جنگ جهانی اول و دوم، دایره‌المعارف تشیع (نویسنده و ویراستار)، دانشنامه کودکان و نوجوانان، علم در تاریخ، جان برنال (ترجمه)، زردشت، سیاستمدار یا جادوگر؟، هنینگ (ترجمه)، سلوک روحی بتهوون، سالیوان (ترجمه)، خطابه پوشکین، داستایوفسکی (ترجمه)، مرغ دریایی، آنتوان چخوف (ترجمه)، آدم‌های ماشینی‌: روبات‌ها، کارل چاپک (ترجمه)، موش و گربه، گونتر گراس (ترجمه).
 
بدبیاری تازه در لوور
 چند هفته پس از ماجرای سرقت پر سر و صدای جواهرات از موزه «لوور»، این موزه این روزها به دلیل کمبود نیرو، مرمت‌ها و افزایش قیمت بلیت دچار تنش شده است و حالا با فراخوان اتحادیه‌ها برای اعتصاب، در آستانه بحرانی دیگر قرار گرفته است.
اتحادیه‌های کارکنان موزه بحران‌زده «لوور» اعلام کرده‌اند اعتصابی با هدف مطالبه مرمت‌های فوری، افزایش نیروی انسانی و اعتراض به افزایش قیمت بلیت برای بیشتر بازدیدکنندگان غیرعضو اتحادیه اروپا، را آغاز می‌کنند.
«گاردین» نوشت، «لوور» که پربازدیدترین موزه جهان است و پس از سرقت اخیر جواهرات، نشتی آب و نگرانی‌های ایمنی درباره سقف یکی از گالری‌ها، ماه‌های سختی را پشت سر گذاشته است، ممکن است اگر بخش بزرگی از نیروی کار ۲۱۰۰ نفره آن به ادامه اعتصاب رأی دهند، در یکی از شلوغ‌ترین زمان‌های سال با تعطیلی جزئی یا حتی کامل برای چند روز روبه‌رو شود.
موزه «لوور» ‌ هنوز در شوک سرقت ۱۹ اکتبر است که یک گروه چهار نفره در روشنایی روز به موزه تعرض کرد و در مدت هفت دقیقه، مثل آب خوردن، تعدادی از جواهرات سلطنتی فرانسه به ارزش تقریبی ۸۸ میلیون یورو (۷۷ میلیون پوند) را به سرقت برد. در جریان تحقیقات درباره این سرقت، چهار مرد بازداشت شدند، اما جواهرات هنوز پیدا نشده‌ است.
در ماه نوامبر، نشتی آب باعث آسیب دیدن ۳۰۰ تا ۴۰۰ مجله، کتاب و سند در بخش مصر باستان شد. پس از این حادثه، یک گالری شامل ۹ اتاق شامل سرامیک یونان باستان، به دلیل نگرانی درباره ایمنی سقف بسته شد.
هر سه اتحادیه کارکنان «لوور» به نام‌های CGT، Sud و CFDT، اعتصاب چرخشی اعلام کرده‌ و گفته‌اند: «کارکنان امروز احساس می‌کنند که آخرین سنگر پیش از فروپاشی هستند.» بنابر اعلام این اتحادیه‌ها، سرقت جواهرات از سال‌ها مشکل، کاهش نیرو وکمبود سرمایه‌گذاری دولت در این موزه که سال گذشته ۸٫۷ میلیون بازدیدکننده داشت، ‌ پرده برداشته است.
آن‌ها همچنین اعلام کردند که اعمال افزایش ۴۵ درصدی قیمت بلیت با هدف تأمین هزینه بهبودهای ساختاری برای بازدیدکنندگان خارج از منطقه اقتصادی اروپا، اقدامی تبعیض‌آمیز است.
افرادی از کشورهایی مانند آمریکا، بریتانیا و چین که جزو بیشترین بازدیدکنندگان لوور هستند، از ماه ژانویه باید برای ورود ۳۲ یورو بپردازند.
«کریستین گالانی» (Christian Galani)، ‌ نماینده اتحادیه CGT در «لوور» گفت: «ما این را تبعیضی غیرقابل‌قبول می‌دانیم. مورد بدتر این است که بازدیدکنندگان باید پول بیشتری بدهند تا موزه‌ای فرسوده را ببینند که به‌دلیل کمبود مزمن نیرو، دسترسی به همه مجموعه‌های آن ممکن نیست و اتاق‌ها اغلب بسته می‌شوند.» «گالانی» ‌گفت که این یک رسوایی تمام عیار است که بازدیدکنندگان ملیت‌های خاص مجبور شوند هزینه سال‌ها شکست انباشته‌شده را در موزه‌ای که مجموعه‌اش از آثار سراسر جهان تشکیل شده است، بپردازند. این اتحادیه‌ها همچنین نسبت به وضعیت نیروی انسانی و شرایط کاری نگران‌ هستند؛ چراکه از سال ۲۰۱۵ تاکنون ۲۰۰ شغل که بسیاری از آن‌ها در بخش امنیت بوده است، حذف شده‌اند.
«گالانی» که شب‌ها در اتاق کنترل امنیت موزه کار می‌کند، درباره اعتصاب گفت: «ما به‌شدت خسته و درمانده شده‌ایم و این تنها راه باقی‌ مانده برای رساندن صدای ماست. مشکلات سال‌ها انباشته شده‌اند و این سرقت همه‌چیز را آشکار کرده است. هم در مرمت ساختمان و هم در تدابیر امنیتی برای حفاظت از مجموعه، سهل‌انگاری شده است.» «گای توبیانا»، افسر ارشد پلیس و مشاور امنیتی که در تحقیقات وزارت فرهنگ فرانسه پس از سرقت جواهرات مشارکت داشت، به سناتورها گفت از آنچه در موزه دیده «مبهوت» شده است. «توبیانا» ‌گفت: «زنجیره‌ای از اختلال‌ها وجود داشت که به فاجعه منجر شد، اما من هرگز فکر نمی‌کردم لوور به این اندازه نقص داشته باشد.»
«فیلیپ ژوست» (Philippe Jost) که سرپرستی بازسازی کلیسای آسیب‌دیده «نوتردام» پس از آتش‌سوزی را برعهده داشت، ماه آینده مطالعه‌ای درباره بازسازمان‌دهی جدی لوور انجام خواهد داد.
«لورانس دِکار» مدیر «لوور»، پیش از این، به همراه اتحادیه‌ها نسبت به شرایط داخل موزه و هزینه‌های نگهداری این مکان هشدار داده بودند.
«دکار» نسبت به شلوغی بیش از حد این ساختمان هشدار داده بود و «امانوئل مکرون»، رئیس‌جمهور فرانسه پروژه‌ای بزرگ برای ساخت ورودی جدید و اتاقی مستقل برای «مونالیزا» اعلام کرد.
 
۲ جایزه برای «هاروکی موراکامی»
 «هاروکی موراکامی»‌، نویسنده پرآوازه ژاپنی دو جایزه را در نیویورک به پاس سال‌ها فعالیت ادبی دریافت کرد.
«هاروکی موراکامی» نویسنده ۷۶ ساله ساکن توکیو و شانس همیشگی جایزه نوبل، دو جایزه افتخاری را به پاس سال‌ها فعالیتش به‌عنوان داستان‌نویس، مترجم، منتقد و مقاله‌نویس در «منهتن» دریافت کرد.
«اسوشیتدپرس» نوشت،‌ «مرکز داستان‌نویسی»، «جایزه یک عمر دستاورد در داستان‌نویسی» را که پیش‌تر به برندگان نوبل از جمله «تونی موریسون» و «کازوئو ایشی‌گورو» تعلق گرفته بود سه‌شنبه شب به «موراکامی» تقدیم کرد. دو روز بعد از اهدای این جایزه، «انجمن ژاپن» در مراسمی با حال و هوای موسیقی «جَز»‌ در تالار «تاون‌هال» از «موراکامی» تقدیر کرد و جایزه سالانه خود را به او داد. çطرفداران «موراکامی»‌ او را با رمان‌هایی چون «کافکا در کرانه» و «تاریخچه پرندهٔ کوکی» با مضامینی مانند هویت، انزوا و حافظه می‌شناسند. اما آن‌ها به علاقه‌های غیرادبی‌ «موراکامی» هم توجه دارند؛ مثل بیسبال، دویدن و موسیقی جَز.
در مراسم «مرکز داستان‌نویسی»،  «پتی اسمیت» که از سال‌ها قبل از تحسین‌کنندگان «موراکامی» بوده است،‌ این نویسنده را با تصنیف «Wing» معرفی کرد، از نخستین آشنایی‌ خود با «موراکامی» گفت و جمله آغازین نخستین رمان «موراکامی» به نام «بشنو آواز باد را» را خواند: «چیزی به نام نوشتن کامل وجود ندارد، همان‌طور که چیزی به نام یأس کامل وجود ندارد.»
«موراکامی» در پایان مراسم «انجمن ژاپنی»‌  برای مدتی کوتاه روی صحنه آمد، بخشی از «کافکا در کرانه» را به ژاپنی خواند و توضیح داد که شاید می‌توانست به‌جای نویسنده، موسیقی‌دان شود، اما تحمل تمرین روزانه را نداشته است. در ابتدای شب نیز او برداشت‌هایی از نخستین حضورش در نیویورک در سال ۱۹۹۱ میلادی را به اشتراک گذاشت که توسط «جاشوا واکر»، رئیس و مدیرعامل انجمن ژاپن، خوانده شد.