سیاست
معاون وزیر امور خارجه و رئیس مرکز مطالعات سیاسی و بینالملل وزارت امور خارجه گفت: روابط ایران و چین، روابطی مبتنی بر انتخاب است، نه از روی اجبار؛ روابطی که تمامی منافع طبیعی دو کشور، ضرورت شکلگیری رابطهای چندلایه و درهمتنیده را ایجاب میکند. «سعید خطیبزاده» معاون وزیر امور خارجه و رئیس مرکز مطالعات سیاسی و بینالملل وزارت امور خارجه در افتتاحیه سومین مجمع اندیشکدههای ایران و چین گفت: در آستانه پنجاهوپنجمین سالگرد آغاز روابط جمهوری اسلامی ایران و جمهوری خلق چین، بار دیگر همراه با همکاران ایرانی و چینی، مسیری جدید را آغاز میکنیم. مهمانان گرامی، سومین همایش ایران و چین در شرایطی برگزار میشود که روابط دوجانبه دو کشور و محیط پیرامونی آنها تحت تأثیر جدی قرار گرفته و با شرایط جدیدی روبهرو شده است. جهان در حال سازمانبندی مجدد است و هیچکدام از ما نمیدانیم این روند به کدام سمت خواهد رفت؛ اما آنچه در میان این همه تحریم و فشار از تداوم آن اطمینان داریم، یک اصل است و آن اصل، دوستی ایران و چین است. وی ادامه داد: فارغ از آنچه در نظام بینالملل رخ میدهد و مستقل از آنکه ایالات متحده نظام بینالملل را با چه چالشهایی مواجه میکند، روابط ایران و چین، روابطی اصیل، ماندگار، تمدنی و تاریخی است. این شرایط ویژه، اندیشمندان و نخبگان دو کشور را واداشته است با رویکردی نوین و عملگرایانه، و با هدف تسهیل برنامهریزیهای کوتاهمدت روابط دوجانبه بهگونهای سازگار با برنامههای بلندمدت دو کشور، تلاشهای خود را متمرکز کنند. خطیب زاده با اشاره به اینکه در فاصله میان برگزاری همایش دوم تا امروز، رهبران عالی دو کشور اراده خود را برای پیشبرد روابط دوجانبه در محیطی کاملاً شکننده و بیثبات به نمایش گذاشتهاند؛ گفت: محیطی شکننده و بیثبات که نتیجه اقدامات برهمزننده نظم و ثبات جهانی و منطقهای از سوی قدرتهای هژمونیطلب است؛ قدرتهایی که نظم جهانی مبتنی بر حق و قانون را به نظمی مبتنی بر زور منتقل کردهاند. ایران و چین، بهعنوان دو کشوری که به چارچوبهای حقوق بینالملل بهمثابه چارچوبهای واقعی شکلدهنده نظم بینالمللی میاندیشند، تلاش کردهاند روابط دو کشور را در این محیط شکننده به بهترین وجه ممکن پیش ببرند و نمایشی از اراده و ظرفیت موجود میان دو پایتخت ارائه دهند. وی افزود: در همین فاصله، رؤسای جمهور دو کشور با استفاده از فرصتهایی نظیر نشست سازمان همکاری شانگهای، ابتکارات ویژه خود را برای ایفای نقش مؤثر در شکلدهی مناسب به نظام نوین بینالمللی و قرار دادن آن در مسیر تأمین حداکثری منافع تمامی ملتهای جهان ارائه کردند و نشان دادند که روابط دو کشور نه در تقابل با روابط سایر کشورها، بلکه تکمیلکننده نظمی نوین است؛ نظمی که متأسفانه برخی در پی برهم زدن آینده جهانی آن هستند. ابتکارات رؤسای جمهور دو کشور اشتراکات فراوانی دارد؛ نکتهای که برای اندیشهورزان متصل به حاکمیت و مستقل در دو کشور، وظیفهای دوچندان تعریف میکند تا راههای همافزایی دو کشور در عرصه بینالملل را شناسایی کرده و با تسهیل تدوین برنامههای اجرایی روابط دوجانبه در شرایط نوین، امکان کاهش هزینههای تحقق این ابتکارات را فراهم آورند.