انعطاف پذیری زیرساخت‌های حیاتی

 شاهد ارغوانی- زیرساخت‌ها ستون فقرات هر اقتصادی محسوب می‌شوند و بدون توسعه مناسب آن‌ها، دستیابی به رشد پایدار امکان‌پذیر نیست. از سوی دیگر، چالش‌های زیست‌محیطی مانند تغییرات اقلیمی، آلودگی هوا و تخریب منابع طبیعی ایجاب می‌کند که توسعه زیرساخت‌ها به‌گونه‌ای انجام شود که کمترین اثرات منفی را بر محیط‌زیست داشته باشد.
توسعه زیرساخت‌های اساسی مانند حمل‌ونقل، انرژی، آب، مخابرات و فناوری اطلاعات، نقش کلیدی در رشد اقتصادی و حفظ محیط‌زیست ایفا می‌کند. این مقاله به بررسی تأثیر توسعه زیرساخت‌ها بر افزایش بهره‌وری اقتصادی، اشتغال‌زایی، جذب سرمایه‌گذاری، کاهش آلاینده‌های زیست‌محیطی و بهینه‌سازی مصرف منابع می‌پردازد. همچنین راهکارهای عملی برای توسعه پایدار زیرساخت‌ها ارائه خواهد شد.
بهبود و اصلاح زیرساخت ها، استراتژی پایداری است که با بهبود کیفیت زندگی، عرضه کالا و خدمات و فراهم کردن وسایل رفاهی امکان پذیر می باشد و نقش مهمی در افزایش استاندارد زندگی، رشد و توسعه روستایی ایفا می کند.
در توسعه زیر ساخت ها، شاخص توسعه انسانی مهم بوده و نتایج موفق، بیانگر سرمایه گذاری عمرانی مناسب می باشد. لذا برنامه ریزی با توجه به بودجه عمرانی ثابت توصیه می شود تا شرایط اقتصادی، اجتماعی و سیاسی در اجرای برنامه ریزی تاثیری نگذارد و در اینصورت ارتقای زیرساخت ها تاثیر بیشتری بر توسعه یک کشور خواهد گذاشت.
توسعه زیرساخت ها از الزامات مهم رشد اقتصادی و افزایش رفاه عمومی به شمار می رود. سرمایه گذاری مستقیم بر روی زیرساخت ها باعث فراهم شدن امکانات تولیدی شده و فعالیت های اقتصادی را تحریک نموده و با کاهش هزینه های تجارت و انتقال، باعث بهبود رقابت پذیری می شود و در نهایت به رشد اقتصادی یک کشور کمک می نماید.
اگر کشورها به توسعه کسب و کار علاقه‌ مند هستند باید در انتخاب بین توسعه زیرساخت یا توسعه بازار، قطعاً توسعه زیر ساخت را انتخاب کنند چون با این انتخاب، توسعه بازار هم رشد می یابد و برنامه ریزی و سرمایه گذاری مناسب برای هر گزینه، به رویکرد مدیران بستگی دارد.
عملکرد و کارآیی جامعه بر اساس وابستگی متقابل و به هم پیوستگی امکانات یا زیرساخت‌های مختلف فیزیکی، اجتماعی و نهادی عمل می‌کند. زیرساخت‌های حیاتی ستون فقرات جامعه مدرن و توسعه اقتصادی را تشکیل می‌دهد و برای رفاه ملی ضروری است. و سیستم‌های فیزیکی و اجتماعی لازم را برای رشد پایدار فراهم می‌کند.
از طریق شبکه‌های حمل و نقل، شبکه‌های انرژی، سیستم‌های ارتباطی، تأسیسات آب و فاضلاب و زیرساخت‌های اجتماعی، کشورها می‌توانند بهره‌وری را بهبود بخشند، سرمایه‌گذاری‌ها را جذب کنند و رفاه کلی شهروندان خود را افزایش دهند. دولت‌ها و سیاست گذاران باید توسعه زیرساخت‌ها، اطمینان از سرمایه گذاری‌های کافی، برنامه ریزی مؤثر و مدیریت کارآمد را در اولویت قرار دهند. با انجام این کار، آنها می‌توانند قفل قدرت تحول آفرین زیرساخت‌ها را باز کنند و زمینه را برای یک اقتصاد شکوفا و مقاومتی فراهم کنند.
زیرساخت‌های حیاتی آن دسته از سیستم‌های فیزیکی هستند که برای حداقل عملیات اقتصاد و دولت ضروری هستند. آنها شامل، اما نه محدود به، مخابرات، انرژی، بانکداری و مالی، حمل و نقل، سیستم‌های آب و خدمات اضطراری، دولتی و خصوصی هستند.
در عصر دیجیتال، زیرساخت‌های ارتباطی، مانند شبکه‌های پهنای باند، اتصال به اینترنت و مراکز داده، به‌عنوان محرک حیاتی توسعه اقتصادی ظاهر شده‌اند. جریان کارآمد اطلاعات را امکان پذیر می‌کند، تجارت الکترونیک را تسهیل می‌کند و اتصال دیجیتال را ارتقا می بخشد. زیرساخت‌های ارتباطی قوی به کسب‌وکارها، کارآفرینان و افراد برای دسترسی به بازارهای جهانی، مشارکت در معاملات آنلاین و مشارکت در اقتصاد دیجیتال قدرت می‌دهد. این امر نوآوری، اشتراک دانش و کارآفرینی را تقویت می‌کند و راه را برای رشد اقتصادی و رقابت هموار می‌کند.
سیاست سرمایه گذاری خاص برای انعطاف پذیری زیرساخت‌های حیاتی مهم است. سرمایه گذاری در زیرساخت‌ها و نحوه مدیریت این سرمایه گذاری ها نیز می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر اهداف اقتصادی دولت داشته باشد. سرمایه‌گذاری‌های جدید می‌توانند سهم قابل توجهی در بهره‌وری و عملکرد اقتصادی داشته باشند اگر نسبت سود به هزینه بالایی داشته باشند. سرمایه گذاری‌های زیرساختی برای عملکرد اقتصاد ضروری است و به کارایی کسب و کار، اتصال و رشد کسب و کار کمک می‌کند که می‌تواند منجر به پایداری و افزایش اعتماد به زیرساخت‌های فعلی و آینده شود.