هدیه معنوی پاپ برای رابرت دنیرو
رابرت دنیرو بازیگر ۸۲ ساله سینما در واتیکان و در جریان دیدار با پاپ لئون چهاردهم، هدیه‌ای معنوی از رهبر کلیسای کاتولیک دریافت کرد.
این بازیگر ۸۲ ساله برنده دو جایزه‌ی اسکار که خود یک ایتالیایی تبار است، در جریان سفر ۴۸ ساعته‌اش به رم توانست دیدار کوتاهی با پاپ داشته باشد، دیداری که با گفت‌وگویی کوتاه به زبان انگلیسی، گرفتن یک عکس یادگاری و در پایان، اهدای یک هدیه از سوی پاپ به دنیرو همراه شد.
پاپ در این دیدار به مهمان خود هدیه‌ای مذهبی و سنتی تقدیم کرد، هدیه‌ای که برخلاف ظاهر «ویژه‌اش»، مختص چهره‌های مشهور نیست.
این هدیه که داخل جعبه‌هایی که نشان رسمی پاپ رویشان نقش بسته بود قرار داشت، در واقع تسبیح‌هایی بود که به دست خودش متبرک شده بودند.
دریافت یک تسبیح متبرک پاپ، از ارزشمندترین بخش‌های معنوی سفر به واتیکان است. این تسبیح‌ها، که معمولاً در محدوده‌ی شهر واتیکان یا در فروشگاه‌های مذهبی نزدیک آن فروخته می‌شوند، ارزش نمادین و معنوی بالایی دارند.
آن‌ها با ظرافت از موادی چون شیشه ایتالیایی، چوب یا نقره استرلینگ ساخته می‌شوند و با دعای پاپ تقدیس می‌گردند.
بسیاری از تسبیح‌ها از پیش متبرک‌اند، به‌ویژه آن‌هایی که از فروشگاه‌های معتبر در قلمرو واتیکان خریداری می‌شوند. با این حال، زائرانی که می‌خواهند تسبیح یا شیء مذهبی خاصی را برای مناسبت‌هایی چون ازدواج تقدیس کنند، می‌توانند آن را به همراه بیاورند تا در جریان یکی از دیدارهای عمومی پاپ، به طور شخصی دعای برکت دریافت کند.
ماجرای خبر
«ثبت گل محمدی به‌نام عربستان» چیست؟
خبر «ثبت گل محمدی به نام عربستان در فهرست جهانی یونسکو» در حالی این روزها در فضای مجازی توجه زیادی را جلب کرده که این پرونده با عنوان «گل رز طائف» حدود یک سال پیش در فهرست میراث ناملموس جهانی به ثبت رسیده است.
در نوزدهمین جلسه کمیته بین دولتی حفاظت از میراث فرهنگی ناملموس که حدود یک سال پیش در کشور پاراگوئه برگزار شد، عربستان پرونده‌ای را با عنوان «آیین‌های فرهنگی مربوط به گل‌های رُز طائف» در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رساند. شباهت این آیین به مراسم گلاب‌گیری کاشان، به تازگی واکنش‌های زیادی را در فضای مجازی و رسانه‌ها برانگیخته است.
وب‌سایت یونسکو در توضیح ثبت جهانی پرونده «آیین‌های فرهنگی مربوط به گل‌های رُز طائف» آورده است:
«در منطقه طائف در عربستان سعودی، آیین‌ها و سنت‌های مربوط به گل رز طائف بخش مهمی از میراث فرهنگی و هویت مردم این ناحیه را تشکیل می‌دهد. از دسامبر تا فوریه، کشاورزان زمین را کوددهی و آبیاری می‌کنند، بوته‌های گل رز را هرس می‌کنند و قلمه‌های جدید می‌کارند. فصل برداشت از ماه مارس آغاز می‌شود و بین ۳۵ تا ۴۵ روز به طول می‌انجامد.
در این مدت، کشاورزان به همراه خانواده و دوستان خود، گل‌ها را در اوایل صبح می‌چینند و آن‌ها را یا برای فروش به بازارهای محلی می‌برند یا برای تقطیر و استخراج اسانس به خانه‌ها منتقل می‌کنند.
جامعه محلی از گلاب و روغن معطر گل رز در تولید لوازم آرایشی، داروهای سنتی، غذاهای محلی و نوشیدنی‌ها استفاده می‌کند. یکی از آیین‌های سنتی مردم منطقه این است که هنگام استقبال از مهمانان، گلبرگ‌های تازه رز را در برابر پای آن‌ها می‌پاشند تا ورودشان را گرامی بدارند.
گل رز طائف و گلاب آن همچنین به عنوان هدیه‌ای ارزشمند به اعضای خانواده و دوستان، حتی در خارج از منطقه طائف، تقدیم می‌شود. این سنت‌ها در خانواده‌ها از طریق مشاهده و مشارکت مستقیم منتقل می‌شود؛ به‌گونه‌ای که کودکان با کمک به والدین خود در مراحل کاشت، برداشت، تقطیر و آماده‌سازی محصولات رز محلی، این مهارت‌ها را می‌آموزند.
سازمان‌ها و تعاونی‌های محلی نیز کارگاه‌های آموزشی برای آموزش روش‌های کشت گل رز طائف برگزار می‌کنند. آیین‌های مربوط به رز طائف نقش مهمی در تقویت انسجام اجتماعی در این منطقه دارند، زیرا بخشی جدایی‌ناپذیر از آیین‌ها و مناسک اجتماعی و مذهبی مردم به‌شمار می‌آیند. این فعالیت‌ها همچنین منبع درآمد مهمی برای جامعه محلی محسوب می‌شوند.» در حالی که یک سال از این ثبت جهانی می‌گذرد، خبر ثبت جهانی گل رُر طائف که شباهت فراوانی به آین گلاب‌گیری در کاشان دارد، توجه زیادی را در میان کاربران ایرانی شبکه‌های اجتماعی ایجاد کرده است که بر لزوم ارائه پرونده‌ای مستقل از سوی ایران برای ثبت آیین گلاب‌گیری در کاشان به عنوان یک میراث ناملموس جهانی تاکید می‌کند.
بیستمین جلسه کمیته بین دولتی حفاظت از میراث فرهنگی ناملموس از ۸ تا ۱۳ دسامبر ۲۰۲۵ (۱۷ تا ۲۳ اذرماه) در دهلی نو، هند برگزار خواهد شد و ایران امسال پرونده‌ای با عنوان «آینه‌کاری: هنر آینه‌کاری در معماری ایرانی» را برای ثبت جهانی ارائه داده است.
عربستان نیز سه پرونده مشترک با دیگر کشورهای عربی شامل «شیوه‌ها و مهارت‌های مرتبط با دوخت عبای مردان»، «بافت سنتی سدو» (چیزی شبیه گلیم) و «سُرمه عربی» را برای ثبت در فهرست میرات ناملموس جهانی روی میز دارد. نکته قابل توجه دیگر این است که افغانستان نیز در نظر دارد پرونده‌ای با عنوان «سبک مینیاتور بهزاد» را در فهرست میراث ناملموس جهانی یونسکو به ثبت برساند. «استاد کمال‌الدین بهزاد» که از او به عنوان استاد بهزاد و نقاش استاد نیز یاد می‌شود، در حدود سال ۸۶۰ق/۱۴۵۵م در هرات به دنیا آمد. او در قرن نهم و دهم هجری قمری به عنوان نقاش ایرانی به شهرت رسید و در دربار پادشاهان تیموری و صفوی به عنوان مأمور خدمت کرد. بهزاد به خاطر کمک‌هایش به نقاشی ایرانی، بویژه تکنیک های بدیعش شهرت داشت. درباره محل درگذشت و مدفن بهزاد در هرات یا تبریز اختلاف‌نظرهایی وجود دارد، اما آنچه قابل توجه است جایگاه او به عنوان یکی از نقاشان تاثیرگذار ایرانی است.