هوش مصنوعی کارگردانی هم کرد

 در حالی که جنجال تیلی نوروود بازیگر هوش مصنوعی هنوز ادامه دارد، با انتشار یک تریلر اولین فیلم ساخته شده توسط «عامل هوش مصنوعی» دیده شد.
به گزارش ، آندره‌آ ایرولینو تهیه‌کننده ایتالیایی که فیلم «فراری» مایکل مان را تهیه کرده بود از تولید فیلم «بطالت شیرین» خبر داده و گفته این فیلم توسط هوش مصنوعی ساخته شده و اولین فیلم کارگردانی شده توسط یک کارگردان مجازی است.
در بیانیه‌ای که وی منتشر کرده گفته است که این فیلم «برای تجلیل از زبان شاعرانه و رویایی سینمای بزرگ اروپا» ساخته شده و یک عامل هوش مصنوعی به نام «فلین‌ای‌آی» کارگردان آن است.
درباره خلاصه داستان گفته شده است: «بطالت شیرین» فردایی را به تصویر می‌کشد که در آن تنها یک درصد از بشریت هنوز کار می‌کنند و کار یک آئین نمادین است، در حالی که بقیه جمعیت در آزادی و فراغتی که ماشین‌ها فراهم می‌کنند، زندگی می‌کنند. در میان کارخانه‌های کلیسای جامع، دلقک‌های مکانیکی و صفوف سوررئال، «آخرین کارگران» به آخرین نقاب‌های بشریتی تبدیل می‌شوند که در برابر گستاخی کار مقاومت می‌کند.
این خبر در حالی اعلام شده که خلق تیلی نوروود بازیگر هوش مصنوعی، واکنش جامعه بازیگری را برانگیخته و انجمن بازیگران آمریکا (SAG-AFTRA) علیه آن واکنش نشان داده است.
ایرولینو در این بیانیه گفت: برای اولین بار، نقش‌های سنتی صنعت سینما دوباره تعریف می‌شوند.
آندره‌آ ایرولینو سرپرست و تهیه‌کننده انسانی است که فرآیند هوش مصنوعی را هدایت، نظارت و ثبات خلاقیت و تولید را تضمین می‌کند.
در این بیانیه همچنین ذکر شده که آندریا بیگلیون کارگردان فیلم‌های ایتالیایی «پهباد» و «حداقل تو در جهان هستی» هدایت سیستم و انسان حاضر در این چرخه را برعهده دارد و چون پل بین شهود الگوریتمی و حساسیت هنری انسان عمل کرده است.
بازیگران این فیلم توسط شرکت آندریا ایرولینو که با افراد واقعی کار می‌کند، تأمین می‌شوند و چهره، فیزیک و شخصیت خود را برای زنده کردن بازیگران و شخصیت‌های دیجیتالی جدید به کار می‌گیرند.
در این بیانیه آمده است: این بازیگران دیجیتال که از پیوند حضور انسان و فن‌آوری مولد زاده شده‌اند، تنها روی پرده سینما وجود نخواهند داشت؛ آنها فراتر از فیلم، در رسانه‌های اجتماعی به بیان نظرات و محتوای شخصی خود می‌پردازند و با تعامل با دیگران به حیات خود ادامه خواهند داد. شرکت آندره‌آ ایرولینو این بُعد جدید را به عنوان «وجود انسان دیجیتال» تعریف می‌کند.
این تهیه کننده افزوده که با «بطالت شیرین» آغاز فصل جدیدی از تاریخ سینما جشن گرفته می‌شود.
وی عنوان کرده است: چشم‌انداز ما ساده و در عین حال انقلابی است؛ متحد کردن حساسیت انسانی با قدرت خلاقانه هوش مصنوعی به منظور روایت داستان‌هایی که هیچ‌کس قبلاً تصور نکرده است. فلین‌ای‌آی کارگردانی است که هرگز نمی‌خوابد، در حالی که بازیگر مجازی هم فراتر از صفحه نمایش زندگی می‌کند. این آینده است، اما همچنین بازگشتی به شعر اصیل سینما!
در انتهای بیانیه وی آمده است: این رویکرد جدید تولید - به رهبری یک عامل هوش مصنوعی به عنوان کارگردان، شامل بازیگران دیجیتالی خلق شده از افراد واقعی و اعمال شده در این پروژه - قرار نیست جایگزین سینمای سنتی شود. بلکه، یک روش جایگزین برای خلق است.

۲ فیلم در قالب یکی؛
«بیل را بکش» تارانتینو به سینماها می‌آید
 «بیل را بکش: ماجرای خونین» ترکیبی از ۲ فیلم «کیل بیل» کوئنتین تارانتینو است که برای اولین بار در ماه دسامبر به شکل ۷۰ میلی‌متری و ۳۵ میلی‌متری در سینماها اکران می‌شود.
به گزارش ورایتی، عروس از راه رسید؛ «بیل را بکش: ماجرای خونین» ساخته کوئنتین تارانتینو که ترکیبی از «بیل را بکش ۱» و «بیل را بکش ۲» است، اولین اکران سراسری خود را در سینماها در ۵ دسامبر تجربه خواهد کرد. این اکران شامل نسخه‌های ۷۰ میلی‌متری و ۳۵ میلی‌متری خواهد بود و قرار است در تمام بازارهای اصلی نمایش داده شود.
تارانتینو در بیانیه‌ای در مورد این اکران نوشت: من «بیل را بکش» را به عنوان یک فیلم نوشتم و کارگردانی کردم و حالا بسیار خوشحالم که به طرفداران این فرصت را می‌دهم که آن را به عنوان یک فیلم ببینند. بهترین راه برای دیدن «بیل را بکش: ماجرای خونین» در سینما با کیفیت عالی ۷۰ میلی‌متری یا ۳۵ میلی‌متری است. دل و روده و خون و خونریزی روی پرده بزرگ با تمام شکوهش!
«ماجرای خونین» پایان نفس‌گیر «بیل را بکش جلد ۱» و خلاصه آغازین «بیل را بکش جلد ۲» را حذف کرده و این ۲ را در قالب یک داستان منسجم واحد تدوین کرده است. این نسخه همچنین شامل یک سکانس انیمیشن ۷ و نیم دقیقه‌ای است که قبلاً دیده نشده است.
فیلم «بیل را بکش» ابتدا به عنوان یک فیلم بلند در نظر گرفته و فیلمبرداری شد، اما در طول فرآیند تدوین به ۲ قسمت تقسیم شد تا با زمان بیش از ۴ ساعت آن هماهنگ شود. این قسمت‌ها با ۶ ماه فاصله، در اکتبر ۲۰۰۳ و آوریل ۲۰۰۴ اکران شدند. این ۲ قسمت که تارانتینو آنها را چهارمین فیلم بلند خود می‌دانست، در گیشه موفق بودند و روی هم رفته بیش از ۳۳۰ میلیون دلار در سراسر جهان فروختند.
تارانتینو فیلم «تمام ماجرای خونین» را در جشنواره فیلم کن سال ۲۰۰۶ و خارج از مسابقه به نمایش گذاشت. سال ۲۰۰۸ او برای اولین بار برنامه‌هایی برای اکران «تمام ماجرای خونین» به عنوان یک فیلم واحد مطرح کرد و در نهایت با تدوین مجدد، فرم مورد نظر کارگردان سال ۲۰۱۱ در سینمای نیو بورلی، متعلق به خود وی، در لس‌آنجلس به نمایش درآمد.
این فیلم تابستان امسال در قالب همان نسخه شخصی او از جشنواره کن با زیرنویس فرانسوی، یک نمایش محدود در سینما ویستا لس‌آنجلس، که متعلق به خود کارگردان است، داشت. در این نمایش یک وقفه کوتاه بین قسمت اول و دوم در نظر گرفته شده بود.
شرکت لاینزگیت که حقوق توزیع چندین فیلم تارانتینو، از جمله «سگ‌های انباری»، «جکی براون»، «لعنتی‌های بی‌آبرو»، «جانگوی آزاد شده»، «هشت نفرت‌انگیز» و «ضد مرگ» را دارد، این فیلم را راهی سینماها می‌کند.

در انتظار یک شگفتی دیگر در نوبل ادبیات
 با نزدیک شدن به زمان اعلام برنده نوبل ادبیات ۲۰۲۵، پژوهشگران ادبیات در دانشگاه استکهلم به بحث درباره نقش این جایزه در جهان امروز و نامزدهای احتمالی آن پرداخته‌اند، جایی که انتظار برای یک انتخاب غیرمنتظره همچنان پررنگ است.
نقش جایزه نوبل در زمانه پرتلاطم کنونی چیست؟ و چه کسی شایسته دریافت آن است؟ این پرسش‌ها قرار است همزمان با اعلام برنده جایزه نوبل ادبیات مورد بحث پژوهشگران ادبیات دانشگاه استکهلم قرار گیرد.
سال گذشته، این پنل درباره برنده نوبل ۲۰۲۴، «هان کانگ»، به گفت‌وگو پرداخت. این نشست امسال نیز با اعلام برنده نوبل ادبیات در فضای کتابخانه دانشگاه استکهلم برگزار می‌شود.
مدیر این پنل، «عدنان مهموتوویچ»، استاد ادبیات در دانشگاه استکهلم، اهمیت این شکل از گفت‌وگو را چنین توضیح می‌دهد:
«هر گفت‌وگویی که به دنبال مشارکت گسترده‌تر مخاطبان، به‌ویژه دانشجویان، نباشد عملا بی‌معناست. باید بتوانیم هم روی جزئیات متمرکز شویم و هم به چشم‌انداز وسیع‌تر بپردازیم. گفت‌وگو درباره نوبل در واقع بخشی از گفت‌وگو درباره این است که ما سوئدی‌ها چه کسانی هستیم و در جهان چه می‌خواهیم انجام دهیم.» اعضای پنل امسال شامل «ماریا تریجلینگ» (پژوهشگر ادبیات) و «بو گ. اکلوند» (استاد ادبیات) از دانشگاه استکهلم خواهند بود.
 تریجلینگ درباره انتظارش از این نشست می‌گوید:
 «از آنجا که نمی‌دانیم چه کسی برنده خواهد شد، مشتاقم وارد گفت‌وگویی شویم که برای آن نمی‌توانم آماده شوم. ما با ناشناخته روبه‌رو می‌شویم و همین امکان بحثی آزادتر را فراهم می‌کند.»
 انتظار برای شگفتی نوبلی
تریجلینگ و اکلوند هر دو معتقدند خودِ جایزه نوبل تأثیر مستقیمی بر پژوهش ادبی ندارد، جز آنکه توجه عمومی را به ادبیات جلب می‌کند.
اکلوند می‌گوید: «دوست دارم واقعا از تصمیم آکادمی نوبل شگفت‌زده شوم، اگر از مسیر محدود ادبیات جدی فراتر بروند، همان‌طور که هنگام اعطای جایزه به باب دیلن رخ داد. تصور کنید اگر جایزه به یک نویسنده علمی‌تخیلی مانند ان. کی. جمیسین یا ندی اوکرافور برسد! این اتفاقی شگفت‌انگیز خواهد بود و افق‌های جایزه را گسترش می‌دهد. البته در سطح واقع‌بینانه‌تر، خوشحال می‌شوم اگر ان کارسون از کانادا برنده شود. مارگارت اتوود دیگر نویسنده کانادایی است که در کارنامه پربار خود آثاری در ژانر علمی‌تخیلی نیز دارد. همچنین، زمان کمی باقی مانده تا آکادمی نسل بزرگ پست‌مدرن نویسندگان آمریکایی را به رسمیت بشناسد؛ نسلی که توماس پینچن برجسته‌ترین بازمانده آن است.»