سیاست
افق مذاکرات و یا هر آنچه بتوان آن را دیپلماسی میان ایران و آمریکا نامید، این روزها مبهم‌تر از همیشه ترسیم می‌شود و گرچه استیو ویتکاف، نماینده ویژه رئیس جمهور آمریکا در امور غرب آسیا از بازگشت به میز مذاکره سخن می‌گوید اما دونالد ترامپ همچنان از پذیرش واقعیاتی که وزیر امور خارجه ایران بر آن‌ها تصریح و تأکید دارد، گریزان و البته عصبانی است. یک هفته پس از گفت‌وگوی «سید عباس عراقچی» با شبکه خبری «فاکس‌نیوز» آمریکا، واکنش‌های رئیس‌جمهوری این کشور به آن مصاحبه همچنان ادامه دارد. «دونالد ترامپ» روز گذشته و از چند تریبون اظهارات سخیف و ادعاهای تهدید آمیزی را علیه جمهوری اسلامی ایران و برنامه غنی‌سازی ایران مطرح و مدعی شد که در صورت آغاز مجدد غنی‌سازی، بار دیگر این تأسیسات را بمباران خواهد کرد. ادعاها و اظهاراتی که با واکنش وزیر امور خارجه ایران روبرو شد. عراقچی در توییتی به این تهدیدات واکنش نشان داد و تصریح کرد تکرار تجاوز، واکنشی قاطع‌تر در پی خواهد داشت که این‌بار قابل سانسور و پنهان کردن نباشد. «در یک برنامه تلویزیونی اخیر مصاحبه‌ای داشتند و وزیر امور خارجه‌شان حرف‌هایی زد که نباید می‌زد، نباید آن‌ها را می‌گفت» این بخشی از واکنش رئیس‌جمهور آمریکا به گفت‌وگوی برخط وزیر امور خارجه ایران با شبکه خبری فاکس‌نیوز است اما عراقچی چه گفت که پذیرش آن از سوی ترامپ تا این اندازه دشوار است؟ الف) تأکید بر حق مسلمی که معاهدات بین‌المللی و قوانین پذیرفته شده رسمی و نیز عقل سلیم به ایران داده، مهمترین موضوعی است که وزیر امور خارجه ایران در گفت‌وگو با مجری این رسانه به آن پرداخت. عراقچی در این گفت‌وگو تصریح کرد: ما نمی‌توانیم از برنامه غنی‌سازی خود دست بکشیم، چون این یک دستاورد دانشمندان خودمان است و فراتر از آن، اکنون مسئله‌ای مرتبط با غرور ملی ماست. غنی‌سازی برای ما بسیار باارزش است. واقعیت آن است که ایران نمی‌تواند از حق غنی‌سازی خود دست بکشد چون: ماده ۳ اساسنامه آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای و ماده ۴ معاهده عدم اشاعه (NPT) بر حق جهانی توسعه انرژی هسته ای صلح آمیز تاکید داشته و این «حق غیرقابل سلب بر انرژی هسته ای صلح‌آمیز» برای همه دولت‌های عضو معاهده منع اشاعه و شامل کلیه فرایندهای منتهی به تحقق انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز است. شناسائی معدن، به دست آوردن اورانیوم طبیعی، غنی‌سازی، ایجاد نیروگاه، داشتن دانش هسته‌ای بومی و تحقیق در این زمینه مجموع فرایندهایی است که این حق شامل آن‌ها می‌شود. این بند از معاهده تصریح دارد که حق، همگانی و ذاتی است و معاهده آن را شناسایی و برای کشورهای عضو استفاده از آن را تضمین کرده است.