مذاکره واقعا عامل حمله به ایران بود؟
تصمیم به مذاکره، نه ابتکار صرف دولت یا وزارت امور خارجه، بلکه بخشی از راهبرد کلان نظام جمهوری اسلامی برای تأمین امنیت ملی بوده و هست. همان‌گونه که قدرت نظامی، سازوکارهای امنیتی، بازدارندگی منطقه‌ای و مقاومت مردمی از ارکان دفاعی کشور محسوب می‌شوند، دیپلماسی نیز یکی از ابزارهای مشروع، ضروری و کارآمد برای خنثی‌سازی تهدیدها و پیشبرد منافع ملی است. القای اینکه دولت و دستگاه دیپلماسی خارج از هماهنگی با نهادهای عالی کشور اقدام کرده، تحریفی خطرناک از واقعیت و تقلیل جایگاه مذاکره در منظومه امنیت ملی است.
رضا نصری حقوقدان بین‌الملل و کارشناس سیاست خارجی ضمن اشاره بر لزوم تقویت دیپلماسی در شرایط کنونی در روزنامه ایران نوشت: در پی حملات نظامی اخیر ایالات متحده و رژیم اسرائیل به تأسیسات هسته‌ای و نظامی و اماکن غیرنظامی ایران، برخی جریان‌های داخلی با ترویج روایتی تقلیل‌گرایانه می‌کوشند «مذاکره» را عامل اصلی این حملات معرفی کنند.
آنان مدعی‌اند که تمرکز بر دیپلماسی و مذاکره، نظام را از تهدیدات امنیتی غافل ساخت و همین غفلت موجب غافلگیری و عملیات دشمن شد. این تحلیل، نه‌تنها با واقعیت هیچ تناسب و همخوانی ندارد، بلکه در فرآیند آسیب‌شناسی دقیق وقایع اخیر نیز اختلال ایجاد می‌کند و مسیر تشخیص عوامل واقعی و اصلاح رویه‌ها را منحرف می‌سازد.
پیش از هر چیز باید تأکید کرد که تصمیم به مذاکره، نه ابتکار صرف دولت یا وزارت امور خارجه، بلکه بخشی از راهبرد کلان نظام جمهوری اسلامی برای تأمین امنیت ملی بوده و هست. همان‌گونه که قدرت نظامی، سازوکارهای امنیتی، بازدارندگی منطقه‌ای و مقاومت مردمی از ارکان دفاعی کشور محسوب می‌شوند، دیپلماسی نیز یکی از ابزارهای مشروع، ضروری و کارآمد برای خنثی‌سازی تهدیدها و پیشبرد منافع ملی است. القای اینکه دولت و دستگاه دیپلماسی خارج از هماهنگی با نهادهای عالی کشور اقدام کرده، تحریفی خطرناک از واقعیت و تقلیل جایگاه مذاکره در منظومه امنیت ملی است.
در همین چهارچوب، ادعای اینکه حضور دیپلمات ایرانی پشت میز مذاکره موجب غفلت نهادهای امنیتی و نظامی از وظایف خود شده، نه‌تنها وهن جایگاه دیپلماسی است، بلکه توهینی آشکار به نهادهایی است که شبانه‌روز در حال حفاظت و حراست از کشور هستند. واقعیت آن است که عامل اصلی حملات اخیر، نه مذاکره، بلکه نفوذی است که سال‌ها برای آن طراحی و برنامه‌ریزی شده بود. متهم ساختن دیپلماتی که در چهارچوب وظایف محوله و سیاست مصوب عمل کرده، نه‌تنها غیرمنصفانه است، بلکه تکرار همان خطاهایی است که زمینه‌ساز نفوذ و در نهایت حمله دشمن شد.
افزون بر این، این تصور که اگر ایران وارد مذاکره نمی‌شد، جنگی رخ نمی‌داد نیز یک خطای تحلیلی خطرناک است. اگر ایران از مذاکره سر باز می‌زد، همین کشورها - این‌بار با ادعای اینکه ایران حاضر به تعامل دیپلماتیک نیست - به کشور حمله می‌کردند. حقیقت آن است که موضع حق‌به‌جانب امروز ایران- که موجب حمایت گسترده بیش از ۱۲۰ کشور شده - حاصل همان دیپلماسی فعال و تلاش برای حل‌وفصل مسالمت‌آمیز اختلافات در چهارچوب حقوق بین‌الملل است. مضاف بر اینکه اگر دولت جمهوری اسلامی برای حل‌وفصل مسالمت‌آمیز پرونده هسته‌ای پشت میز مذاکره نمی‌رفت، این حمایت مردمی که امروز شاهد آن هستیم نیز به احتمال قوی بسیار کمرنگ‌تر از امروز می‌بود.
در واقع، در صورت بی‌اعتنایی به مذاکره، قطعاً برای بخش قابل‌توجهی از مردم این پرسش پیش می‌آمد که چرا - در حالی که فرصت داشتید - درگیری نظامی را به مذاکره ترجیح دادید؟ همچنین، در صورت‌عدم ورود ایران به مسیر دیپلماسی، برخی کشورهای منطقه در بازی شماتت، تهران را مقصر اصلی درگیری نظامی معرفی می‌کردند و حمایت بی‌سابقه‌ای که در قالب بیانیه‌های سازمان همکاری اسلامی و شورای همکاری خلیج فارس شاهد آن بودیم، هرگز شکل نمی‌گرفت. امروز، چه در سطح منطقه، چه در سطح بین‌المللی و چه در افکار عمومی داخلی، ایران در موقعیتی مشروع، مظلوم و حق‌به‌جانب قرار دارد. هر روایتی که به این مشروعیت و مظلومیت خدشه وارد کند، در تعارض مستقیم با منافع ملی است.
در نهایت، باید با صراحت هشدار داد که یکی از خطرناک‌ترین خطاهایی که یک کشور می‌تواند در میانه بحران و جنگ مرتکب شود، آسیب‌شناسی نادرست در عرصه سیاست خارجی، آن هم بر مبنای رقابت‌ها و تسویه‌حساب‌های داخلی است. «آسیب‌شناسی انحرافی»، نه‌تنها مانع از درک صحیح ریشه‌های حمله دشمن می‌شود، بلکه به جای تقویت جبهه داخلی، موجب تضعیف انسجام ملی و تفرق در راهبردهای دفاعی کشور می‌گردد.
خطر بزرگ‌تر آنجاست که این فضاسازی‌های مخرب و برداشت‌های نادرست، به کنارگذاشتن ابزارهای مشروع و ضروری‌ای چون دیپلماسی بینجامد و کشور را از یکی از مؤثرترین ابزارهای مدیریت بحران و تأمین امنیت ملی محروم سازد. در شرایط امروزی کشور، لازم است به جای تضعیف و ترویج بی‌اعتمادی، از وزیر امور خارجه و دستگاه دیپلماسی کشور تمام‌قد حمایت شود تا با روحیه‌ای بالا و پشتوانه‌ای قوی، بتوانند سرمایه‌های حاصل از ایستادگی نظامی و انسجام اجتماعی را به نتایجی ملموس و قابل بهره‌برداری در عرصه مذاکرات و سیاست خارجی تبدیل کند.
لایحه ساختار، وظایف و اختیارات
سازمان ملی مهاجرت در مجلس اعلام وصول شد
عضو هیأت رئیسه مجلس شورای اسلامی از اعلام وصول تقاضای رسیدگی به لایحه ساختار، وظایف و اختیارات سازمان ملی مهاجرت طبق اصل ۸۵ قانون اساسی خبر داد.
احمد نادری عضو هیأت رئیسه مجلس شورای اسلامی در جلسه علنی صحن مجلس، اعلام وصول لایحه تقاضای رسیدگی به ساختار، وظایف و اختیارات سازمان ملی مهاجرت طبق اصل ۸۵ قانون اساسی را اعلام کرد.
این سازمان با هدف ساماندهی امور مهاجران و اتباع خارجی، هماهنگی بین دستگاه‌های ذی‌ربط، مدیریت چالش‌های مرتبط با مهاجرت و ارائه خدمات به اتباع خارجی تشکیل خواهد شد و بررسی آن بر اساس اصل ۸۵ قانون اساسی به این صورت است که این اصل به مجلس اجازه می‌دهد که در موارد ضروری، اختیار وضع بعضی از قوانین را به کمیسیون‌های داخلی خود واگذار کند.
به این ترتیب این لایحه در کمیسیون‌های تخصصی نظیر امنیت ملی و سیاست خارجی و همچنین کمیسیون امورداخلی کشور و شوراها مجلس شورای اسلامی بررسی و تصویب می‌شود.
این سازمان مسئولیت‌هایی از جمله مدیریت چالش‌های مرتبط با مهاجرت، برخورد با مهاجرت غیرقانونی و ارائه خدمات به اتباع خارجی را بر عهده خواهد داشت. همچنین منابع مالی سازمان ملی مهاجرت از محل اعتبارات دولتی، هدایا و کمک‌های اشخاص حقیقی و حقوقی و وجوه حاصل از ارائه خدمات به مهاجرین و اتباع خارجی تامین خواهد شد.
سخنگوی وزارت خارجه ارمنستان
درمورد پیشنهاد نظارت ۱۰۰ ساله آمریکا بر کریدور زنگزور:
کنترل قلمرو تحت حاکمیت خود
را به‌هیچ کشور ثالثی واگذار نکرده و نخواهیم کرد
وزارت امور خارجه ارمنستان با رد پیشنهاد نظارت ۱۰۰ ساله آمریکا بر گذرگاه "زنگزور" اعلام کرد که این کشور کنترل قلمرو تحت حاکمیت خود را به‌هیچ کشور ثالثی واگذار نکرده و نخواهد کرد.
تارنمای خبرگزاری دولتی آرمن پرس به‌نقل از سخنگوی وزارت امور خارجه ارمنستان نوشت که این کشور موضوع رفع انسداد زیرساخت‌های منطقه‌ای را صرفاً در چارچوب حاکمیت، تمامیت ارضی و حیطه قضایی جمهوری ارمنستان بررسی می‌کند.
نازلی باغداساریان گفت که ارمنستان در مورد واگذاری کنترل بر قلمرو تحت حاکمیت خود به هیچ طرف ثالثی بحث نکرده و نمی‌کند.
پیش‌تر تارنمای خبری میدل ایست آی، به نقل از تام باراک، سفیر آمریکا در ترکیه، نوشته بود که واشنگتن پیشنهاد داده که کنترل گذرگاه ۳۲ کیلومتری زنگزور را به مدت ۱۰۰ سال به دست گیرد.
این دیپلمات تأکید کرد: بدین ترتیب، هر دو طرف می‌توانند از این کریدور استفاده کنند.
باراک تأکید کرد که هدف از طرح این موضوع "کمک به پیشبرد مذاکرات دیپلماتیک بین جمهوری آذربایجان و ارمنستان" است.