پایان دومینوی تغییر سبک زندگی به شیوه سکولارها

  فاطمه شیدایی - دیروز دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت: رییس جمهور و رییس شورای عالی انقلاب فرهنگی هفت مصوبه مهم این شورا را که مدت‌ها بر زمین مانده بود، برای اجرا به دستگاه‌های مربوط ابلاغ کرد.وی گفت: «لغو اجرا سند ۲۰۳۰»، «بنیاد ایرانشناسی»، «قانون تشکیل هیئات امنا دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی و پژوهشی»، «تاسیس گروه برنامه ریزی مراکز و موسسه‌های آموزشی و پژوهشی خاص» و «اصلاح و تکمیل آیین نامه کمیسیون فرهنگی تربیت بدنی و ورزش کشور» از مهمترین مصوباتی است که توسط رئیس جمهور به دستگاه‌های اجرایی ابلاغ شد.
می دانیم که سند جهانی توسعه پایدار ۲۰۳۰ با موضوع ارتقای سطح سواد و افزایش کیفیت آموزش، اما با هدف ضربه زدن به مسائل فرهنگی کشورمان در سال ۹۵ برخلاف قوانین کشورمان توسط دولت تصویب شد. از آنجا که مقام معظم رهبری و سایر دلسوزان کشور در مورد اجرای آن به دولت هشدارد داده‌اند پس از آن زمزمه‌هایی مبنی بر اجرایی شدن بندهای این سند به‌صورت مخفیانه به گوش رسید.بسیاری از بندهایی که در سند ۲۰۳۰ وجود دارد به منظور کنترل افکار نسل‌های آینده کشورها تهیه شده است. بسیاری از بندهای این سند با قوانین کشورمان مغایرت دارد.یونسکو، در راستای اهداف مبتنی بر «جهانی‌سازی» و «صلح جهانی» از طریق اجرای سند ۲۰۳۰ می‌کوشد ارزش‌های لیبرالیستی و سکولاریستی را در نظام تعلیم وتربیت کشورهای مختلف بگنجاند تا به واسطه آن از اصطکاک نسل‌های جدید با نظام‌های استکباری و سرمایه‌داری، جلوگیری کند.
  در آموزش و پرورش می‌خواهند نفوذ پیدا کنند
بیانات مقام مظم رهبری در مهر ماه گذشته در ارتباط تصویری با رؤسا و مدیران آموزش و پرورش در این خصوص بسیار راهگشا و مهم است:»فکر کنیم چرا این ‌قدر طواغیت عالَم و فراعنه‌ی عالَم به فکرند و اصرار دارند که در آموزش و پرورش کشورها نفوذ پیدا کنند؛ روی این یک قدری باید تأمّل کرد. [این نفوذ] گاهی اوقات با سر و صدا مثل سند ۲۰۳۰ است که سر و صدایش دنیا را گرفت که برای همه هم هست. این به معنای نفوذ فرهنگ و سبک زندگی غربی و اهداف غربی در همه‌ی کشورهای دنیا است. چرا؟ به چه دلیل؟ چرا باید یک کشوری مثل کشور ما با این فرهنگ ریشه‌دار و عمیق و فرهنگ الهی و ایمانی، فرهنگ برجسته‌ی درخشان ایرانی تحت تأثیر تعلیمات کسانی که تمدّنشان و فرهنگشان یک چیز جدید و مادّی و غلط و شکست‌خورده است [قرار بگیرد؟] امروز فلسفه‌ِی اجتماعی غرب در خود غرب شکست‌خورده است؛ خب ببینید چه خبر است! آن روز من راجع به آمریکا گفتم. در آمریکا از هالیوود تا پنتاگون -یعنی فاصله‌ی هالیوود و پنتاگون را در نظر بگیرید- همه جا فساد هست؛ هم آنجا، هم آنجا، هم بین اینها. چرا بایستی فرهنگ یک کشوری مثل کشور اسلامی ایران و یا کشورهای اسلامی و شاید بعضی کشورهای دیگر در دنیا تحت تأثیر یک سندی قرار بگیرد که آدمهای این تمدّنها، این کشورها، جوامع فاسد و غلط آن را تنظیم کرده‌اند؟ بنابراین به این توجّه داشته باشید که نفوذ آنها و اصرارشان بر نفوذ به خاطر تأثیر آموزش و پرورش است؛ به خاطر این است که اینها کارهایی را که به وسیله‌ی نظامی به‌آسانی نمیتوانند انجام بدهند، به این وسیله میتوانند انجام بدهند؛ یک جایی و در یک مواردی با یک وسیله‌ی عمومی مثل همین سند ۲۰۳۰؛ که متأسّفانه در کشور ما هم به آن توجّه شد، الان هم شنیده‌ام گوشه‌کنار بعضی از اجزای این سند همین‌ طور به وسیله‌ی بعضی آدمهای ناباب یا غافل دارد اجرا میشود و دنبال میشود -و این را خواهش میکنم آقای وزیر به طور جد دنبال کنند- چه مثل نفوذ در آموزش و پرورشِ بعضی از کشورهای منطقه که ما خبر داریم بی‌ سر و صدا و بدون هیاهو دارند کتابهای درسی را، وضع معلّمین را، آموزشها را [تغییر میدهند،] افرادی را جدا میکنند از بین مجموعه و میبرند در کشورهای خودشان یک چند صباح تربیت میکنند برمیگردانند. در آموزش و پرورش میخواهند نفوذ پیدا کنند. این به نظر من خیلی مهم است. لازم است که یک حسّاسیّتی در زمینه‌ِی نفوذ دشمن همه پیدا کنند، همه [حسّاسیّت] داشته باشند و مراقب باشند. او اصرار دارد به نفوذ؛ شما باید بدانید او چرا اصرار دارد. او با این نفوذ میخواهد مقاصد خودش را، اهداف پلید خودش را عملیّاتی کند و آدمهایی درست کند که مثل او فکر کنند؛ بنابراین فرض کنید او که میخواهد یک کشوری را غارت کند، وقتی در داخل کشور کسانی بودند که با این غارت موافق بودند، با او هم‌فکر بودند، این غارت براحتی و آسانی انجام میگیرد. و به ‌هرحال بایستی به این معنا توجّه کرد.»
  نگاه سکولار و لیبرال به حقوق کودک
سند موسوم به 2030 سازمان یونسکو، یکی از پروژه‌های سازمان ملل متحد به منظور جهانی‌سازی ملت‌ها و یکسان‌سازی فرهنگ‌ها تحت عنوان «توسعه پایدار» است. این سند پس از شکست سند هزاره سازمان ملل به پیشنهاد امریکا به یونسکو ارائه شد و با حضور وزرای 130 کشور از جمله ایران در کره جنوبی تصویب شد.
این سند درحالی توسط دولت روحانی امضا شد که دو نهاد نظارتی مهم یعنی شورای عالی انقلاب فرهنگی و مجلس از پذیرفتن آن بی اطلاع بودند. حال آنکه پذیرش تعهدات بین‌المللی بدون تصویب مجلس بی اعتبار و مخالف نص صریح قانون اساسی است.
 با پذیرش سند، ایران ملزم می‌شود تا تغییرات مدنظر یونسکو را در نظام آموزشی و فرهنگی کشور حتی در زمینه کنترل جمعیت و محیط زیست و.. را اعمال کند و همین پایه تعارضات فرهنگی و هویتی را در نسل‌های آینده موجب می‌شود تا آنها با هویت ملی و مذهبی خود بیگانه شوند. تغییر سبک زندگی، تغییرات همه جانبه در تفکر عقیدتی، سیاسی، اخلاقی و حتی قوانین مدنی، تبعات دیگر این دومینوی خطرناک است.
سند 2030 مدخل ورودی سازمان‌های اصطلاحاً بین‌المللی برای سلطه فرهنگی بر کشورهاست که با تغییر نظام آموزشی آنها صورت می‌پذیرد. فراموش نکنیم که اغلب نهادها و سازمان‌های بین‌المللی بازوهای اجرایی و اطلاعاتی امریکا و کشورهای غربی هستند.
 ایران ملزم می‌شود آمارها و اطلاعات مربوط به کودکان، نوجوانان و جوانان خود را به صورت گزارش‌های مداوم به نهادهای بیگانه اعلام کند. این سند 17 هدف اصلی و 169 هدف فرعی دارد که با نگاه سکولار و لیبرال به حقوق کودک، آموزش و پرورش، زن و خانواده پرداخته است. این عبارات اغلب به صورت «کلی»، با الفاظ «مثبت و انسانی» و لکن با توجه به تعریف مدنظر این سازمان‌ها و نه تعریف مدنظر ما بیان شده‌اند و همین موضوع، باعث شده، مدافعان سند، به انکار تعارض مفاد آن با اصول اسلامی و هویتی ما بپردازند.
به عنوان مثال، در پاراگراف 5 متن سند، «اصل منع تبعیض» در مورد «افرادی دایر سایر عقاید» و یا «افراد آسیب پذیر» آمده که طبق تفسیر نهادهای حقوق بشری سکولار، شامل گروه‌های همجنسباز و.. می‌شود. یا در پاراگراف 10، موضوع «برابری جنسیتی با حق آموزش برای همه» مطرح شده که علی الظاهر به معنای حق آموزش برابر دختران و پسران است، اما در واقع، معنای آن، آموزش دختران و پسران بدون توجه به تفاوت ویژگی‌های طبیعی آنها و نقش‌های متفاوت آنها در آینده در خانواده (پدر - مادر)، اختلاط در مراکز آموزشی و.. است. یا آموزش بر مبنای تناسب نیازها و نقش‌های پسران و دختران، طبق پاراگراف 20، «کلیشه های جنسیتی» خوانده می‌شود که باید حذف شود.  اجرای سند، اختیاری و غیرالزامی نیست بلکه ایران، پس از پذیرفتن آن ملزم به انجام آن می‌شود. طبق پاراگراف 57 سند، دولت‌ها باید تضمین دهند که به بازبینی کتاب‌های درسی، بودجه و سیاست‌گذاری‌های آموزشی و همچنین آموزش معلمان طبق سند بپردازند. طبق پاراگراف 97-103 کشورها باید در قبال اجرای سند، پاسخگو باشند.
  چه کسانی هم چنان اجرای سند ۲۰۳۰ در کشور را دنبال می کنند؟
با وجود اینکه طبق قانون اجرای سند ۲۰۳۰ در مدار کشور متوقف شده شده است اما به نظر می رسد اجرای محتوای این سند آموزشی در قالب دیگری توسط انجمن های غیر دولتی ادامه دارد.
مسئله ارائه آموزش‌های جنسی در ایران ابتدا در مدارس و از طریق اجرای سند ۲۰۳۰ آغاز شد. همان سندی که دولت‌مردان جمهوری اسلامی ایران در سال ۲۰۱۵، زمانی که برای حضور در مجمع عمومی سازمان ملل راهی نیویورک شده بودند، با پذیرش ضمن حق تحفظ آن، متعهد به اجرای سیاست‌ها و مواد آن در کشور شدند. این طرح در ۲۰ مدرسه شهر اراک به صورت آزمایشی به اجرا گذاشته شد و در نهایت با نگرانی والدین و واکنش نهادهای ذیربط، به واسطه مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی ظاهراً کنار گذاشته شد.
اما سند ۲۰۳۰ آغازگر رسمی شدن این آموزش‌ها نبوده و سابقا نیز در متن کنوانسیون‌ها و معاهدات بین‌المللی متعددی لزوم اجرای آموزش جنسی قید شده است. به عنوان مثال پس از برگزاری کنفرانس بین‌المللی جمعیت و توسعه در قاهره ۱۹۹۴، بر این نکته تأکید شد که جهت کارآمد شدن هر چه بیشتر آموزش‌های مربوط به مسائل بهداشت باروری، این آموزش‌ها باید در دوره‌های قبل از دبستان شروع شده و در تمام سطوح آموزش‌های رسمی و غیررسمی ادامه یابد و باید حقوق و مسئولیت‌های والدین و نیازهای کودکان و جوانان نیز لحاظ شود. همچنین در ماده ۹۵ سند کنفرانس جهانی زن در پکن ۱۹۹۵ آمده است؛ دولت و اجتماع باید به ویژه به رفع نیازهای ماده خدماتی و آموزشی نوجوانان توجه کامل مبذول دارند تا نوجوانان بتوانند به گونه‌ای مثبت و مسئولانه به جنسیت خود بپردازند. برخی مصوبات کنفرانس حقوق و سلامت جنسی و باروری ۲۰۱۳ نیز شامل مواردی نظیر برخورداری کامل از حقوق مربوط به سلامت جنسی و باروری و نیز حق دست یابی به کلیه خدمات مورد نیاز در این زمینه و نیز حق دسترسی به کلیه اطلاعات و نیز برخورداری از آموزش‌های لازم در این زمینه جهت تحقق مشارکت کامل نوجوانان و جوانان در امور جنسی و باروری، اجرای برنامه آموزش جنسی نوجوانان و جوانان، تضمین دستیابی نوجوانان و جوانان به سقط جنین قانونی و ایمن است.
موارد ذکر شده تنها بخشی از معاهداتی است که خواستار پیاده سازی آموزش‌های جنسی در کشورهای شرکت کننده بوده و گفتنی است که نمایندگانی از جمهوری اسلامی ایران نیز در این نشست‌ها شرکت کرده‌اند. آنچه که اکنون حائز اهمیت است این است که باوجود مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی مبنی بر لغو اجرای سند ۲۰۳۰ هنوز هم ارائه آموزش‌های جنسی متوقف نشده و صرفاً در قالبی جدید توسط انجمن‌های غیر دولتی در حال اجراست.
  نقش انجمن‌های غیردولتی در اجرای سیاست‌های کشورهای غربی به‌ویژه سند ۲۰۳۰
پس از آنکه مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی مانع پیاده سازی رسمی ارائه آموزش‌های جنسی از طریق مدارس در کشور شد، دست‌اندرکاران بین‌المللی و جریانات همسوی با آنها در داخل کشور رویکرد خود را تغییر داده و با حمایت و پشتیبانی از انجمن‌های غیر دولتی فعال در ایران سعی در ادامه ارائه این آموزش‌ها در قالبی جدید در کشور دارند. چراکه از یک طرف پاسخگویی و نظارت بر انجمن‌ها به مراتب کمتر از نهادهای رسمی است و به این واسطه امکان گسترش ارائه این آموزش‌ها بدون پاسخ گویی و نظارت نهادهای ذیربط فراهم می‌شود و از طرف دیگر امکان ارتباط گیری و حمایت مستقیم نهادهای بین‌المللی را فراهم می‌کند.
گفتنی است که مطابق دکترین امنیت ملی آمریکا که توسط مرکز عملیات مشترک نظامی و غیر نظامی این کشور در پنتاگون تدوین شده است، برنامه‌هایی که کلیه آژانس‌های سازمان ملل (un) در سطح جهان در کشورهای دیگر پیاده می‌کنند بخشی از عملیات دفاعی و نظامی ارتش آمریکا است. همچنین انجمن‌های غیر دولتی در سایر کشورهای جهان نیز بازویی جهت پیاده سازی اهداف آمریکا تلقی می‌شوند.
  فدراسیون بین‌المللی تنظیم خانواده (IPPF) و نماینده رسمی آن در ایران
فدراسیون IPPF یا “International Planned Parenthood Federation” یک فدراسیون بین‌المللی است که در سال ۱۹۵۲ میلادی توسط ۸ زن از کشورهای مختلف جهان تأسیس شد و با گسترش فعالیت‌هایش توانست در سرار دنیا دفاتر منطقه‌ای تأسیس کند و سیاست‌ها و اهداف خود را در کشورهای مختلف پیش بگیرد. هدف اصلی این فدراسیون؛ تنظیم خانواده یا همان کاهش فرزندآوری و کنترل جمعیت است و در این راستا، تحت عنوان بهداشت باروری و پیشگیری از ایدز، فعالیت‌های متنوعی را انجام می‌دهد که یکی از اصلی‌ترین آنها ارائه آموزش‌های جنسی به کودکان و نوجوانان است. همچنین گفتنی است که این فدراسیون، آزاد شدن سقط جنین و همجنس بازی را به رسمیت شناخته و حمایت از همجنس بازان را جزو اهداف خود می‌داند. فدراسیون مذکور از سال ۱۳۷۳ در ایران دارای نماینده رسمی تحت عنوان انجمن سلامت خانواده ایران است. این انجمن، انجمنی غیردولتی، غیرانتفاعی، غیرسیاسی و داوطلبانه است که در سال ۱۳۷۳، تأسیس شد. بیانیه مأموریت این انجمن ظاهراً ارتقا سطح سلامت و آگاهی و دست‌یابی به سلامت و بهداشت باروری و جنسی است. هیئت مؤسس انجمن در ابتدای تأسیس این نهاد، توانست پس از تلاش‌های فراوان، عضویت رسمی فدراسیون IPPF را کسب کند که این عضویت، هر ۵ سال پس از بررسی از نظر رعایت استانداردهای بین‌المللی مورد نظر IPPF تمدید می‌شود. گفتنی است که عضویت در فدراسیون بین‌المللی تنظیم خانواده به معنی پذیرش سیاست‌های اتخاذ شده و حرکت در مسیر پیاده‌سازی اهداف آن در کشورهای عضو است. این انجمن در سال ۲۰۰۹ موفق شد مقام مشورتی ویژه در حیطه سلامت از شورای اقتصادی اجتماعی سازمان ملل متحد UN ECOSOC را کسب کند که از آن تاریخ تاکنون این مقام را حفظ کرده است. اما آنچه درباره این انجمن اهمیت دارد این است که آموزش جنسی را دقیقاً مطابق با همان محتوای سند ۲۰۳۰ که توسط یونسکو تدوین شده است (سند آموزش جامع جنسی cse) در ایران پیاده می‌کند.
به طوری که مطابق گزارش‌های خود انجمن تنها در سال ۲۰۱۸ به هزار و پانصد دانش آموز، آموزش‌های جامع جنسی را ارائه داده‌اند.