یک عمر مبارزه برای عدالت اجتماعی

  بنیامین صادقی-  والتر برنستاین فیلمنامه‌نویسی که برای «بدل» نامزدی اسکار را کسب کرد و سال‌ها اسمش در فهرست سیاه هالیوود بود، در ۱۰۱ سالگی درگذشت. او با نوشتن متن‌‌های تلویزیونی با نام مستعار، عصر لیست سیاه هالیوود را پشت سر گذشت و بعدها فیلمنامه‌های سینمایی چون «محافظ‌دار» و «نیمه‌سرسخت» را نوشت.
این فیلمنامه‌نویس در دهه ۱۹۵۰ در فهرست سیاه هالیوود جای گرفت و شائبه رواج افکار کمونیستی در صنعت سرگرمی آمریکا به وی وارد آمد.
هوارد رادمن دوست قدیمی برنستین و رئیس سابق شاخه غرب انجمن نویسندگان آمریکا (WGA) روز شنبه خبر درگذشت برنستین را در توییتر منتشر کرد. او نوشت: «با کمال تأسف باخبر شدیم که والتر برنستین فیلمنامه‌نویس افسانه‌ای، و یکی از بزرگ‌ترین انسان‌ها، شب گذشته از دنیا رفت. او ۱۰۱ ساله بود. من بسیار خوش‌اقبال بودم که سه نسل از خانواده ما او را می‌شناختند.»
برنستین متولد ۲۰ اوت ۱۹۱۹ در بروکلین، نیویورک بود. دوران کاری نویدبخش او در هالیوود در اوایل دهه ۱۹۵۰ درنتیجه اقدامات کمیته بررسی فعالیت‌های ضد آمریکایی مجلس نمایندگان آمریکا (HUAC) به سرکردگی سناتور جوزف مک‌کارتی، به‌سرعت از حالت عادی خارج شد. نتیجه فعالیت‌های این کمیته در مورد تحقیق درباره نفوذ عوامل چپ‌گرا در صنعت سینما، احضار تعدادی از نویسندگان و کارگردانان هالیوود برای شهادت دادن در مورد فعالیت‌های کمونیستی بود. دراین‌بین کسانی که حاضر به همکاری با کمیته نشدند به اتهام اهانت به مجلس نمایندگان آمریکا از استودیوها و اتحادیه‌های صنفی اخراج شدند و نامشان در لیست سیاه قرار گرفت.
وی سال ۲۰۰۵ در مصاحبه‌ای با سان‌فرانسیسکو کرونیکل گفته بود: یک کتابچه کوچک به نام «کانال‌های سرخ» وجود داشت که مجموعه‌ای از حدود ۱۵۰ نفر را که در صنعت سرگرمی فعالیت می‌کردند در برگرفته بود و به آنها «کمونیست‌ها» یا «جبهه کمونیست» می‌گفتند. اگر اسم کسی در آن کتابچه بود خود به خود از همه چیز حذف می‌شد.
وی افزوده بود: هشت اتهام درباره من وجود داشت که همه‌اش هم درست بود. من همه آن کارها را کرده بودم. برای مجله‌های کمونیستی نوشته بودم، از ارتش روسیه در جنگ و از «وفاداران» در اسپانیا حمایت کرده بودم.
در نتیجه برنستاین مجبور شد تا با «بدل» های مختلف همکاری کند تا بتواند برای هالیوود کار کند. تجربه‌ای که بعداً الهام‌بخش برنستاین شد تا «بدل» ‌را بنویسد. این فیلم با بازی وودی آلن در نقش دوست یک فیلمنامه‌نویس تلویزیونی که اسمش در فهرست سیاه بود در سال ۱۹۷۶ به کارگردانی مارتین ریت ساخته شد.
آلن در این فیلم نقش صندوق‌دار یک رستوران را بازی می‌کند که بدل فیلمنامه‌نویس‌های لیست سیاه می‌شود و فیلمنامه‌های آن‌ها را با نام خود امضاء می‌کند. «بدل» اولین و تنها نامزدی اسکار برنستین را در بخش فیلمنامه غیراقتباسی برای او به همراه داشت.
سیدنی لومت اولین کسی بود که بی‌توجه به حضور نام برنستین در لیست سیاه در ۱۹۵۸ او را استخدام کرد تا فیلمنامه «چنین زنی» را با بازی سوفیا لورن برایش بنویسد. لیست سیاه در دهه ۱۹۶۰ لغو شد و بعد از آن بود که برنستین کار خود متمایز خود را در فیلمنامه‌های قوی چون “Heller in Pink Tights” (جرج کیوکر، ۱۹۶۰، مجدداً با بازی سوفیا لورن)، «محافظ‌دار» (سیدنی لومت، ۱۹۶۴)، «انجمن مخفی مالی مگوایرز» (مارتین ریت، ۱۹۷۰)، فیلم فوتبالی «نیمه‌سرسخت» (مایکل ریچی، ۱۹۷۷) و «یانکی‌ها» (جان شلسینجر، ۱۹۷۹) ادامه داد. برنستین همچنین یکی از فیلمنامه‌نویسان «ترن» (جان فرانکن‌هایمر، ۱۹۶۴) بود، اما نامش در تیتراژ ذکر نشد.
بازگشت برنستاین به هالیوود تا سال ۱۹۵۹ میسر نشد و این کار با نوشتن فیلمنامه «یک جور زن» با بازی سوفیا لورن و به کارگردانی سیدنی لومت ممکن شد.
پس از آن این فیلمنامه‌نویس به نوشتن ادامه داد و نویسنده فیلمنامه‌ فیلم‌هایی چون «بلوز پاریس» به کارگردانی مارتین ریت در سال ۱۹۶۱، «وضعیت رفع خطر» به کارگردانی سیدنی لومت در سال ۱۹۶۴ و «مولی مگوایرز» به کارگردانی مارتین ریت در سال ۱۹۷۰ بود.
برنستین یکی از وقایع‌نگاران ارزشمند دوران لیست سیاه بود. او به‌جز «بدل»، فیلمنامه «خانه خیابان کارول» (پیتر ییتس، ۱۹۸۷) را نیز با این موضوع نوشت. داستان این فیلم با بازی کلی مگیلیس و جف دانیلز در دهه ۱۹۵۰ روی می‌دهد و درباره یک مأمور اف‌بی‌آی و یک قربانی لیست سیاه است که به نقشه‌ای برای بازگرداندن قاچاقی جنایتکاران جنگی نازی به کشور پی می‌برند. برنستین همیشه از دوران لیست سیاه می‌نوشت. کتاب خاطرات او با عنوان «پشت و رو: یک خاطره از لیست سیاه» در ۱۹۹۶ منتشر شد. او همچنین در فیلم مستند «محاکمه هالیوود» (۱۹۷۶) حضور داشت.
برنستین که پیش از ورود به دنیای سینما، خبرنگار بود در سال‌های آخر کاری خود در تلویزیون فعال بود و متن‌هایش بیشتر بار اجتماعی داشتند. او یک فیلم سینمایی نیز به‌عنوان کارگردان در کارنامه دارد: “Little Miss Marker” با بازی والتر ماتائو، جولی اندروز و تونی کرتیس که بازسازی ناموفق فیلمی قدیمی از شرلی تمپل بود. او در ۱۹۹۱ نیز یکی از کارگردانان فیلم تلویزیونی سه اپیزودی «زنان و مردان ۲: عشق قانون ندارد» بود. دو اپیزود دیگر آن فیلم را مایک فیگیس و کریستی زی کارگردانی کردند.
برنستین در ۱۹۹۴، جایزه یادبود یک عمر دستاورد نویسندگی ‌ایان مکللان هانتر را از شاخه شرق انجمن نویسندگان آمریکا دریافت کرد. او در ۱۹۹۶ نیز یک جایزه گاتام گرفت. شاخه شرق انجمن نویسندگان آمریکا در ۲۰۰۸ نیز جایزه ایولین اف. برکی خود را به برنستین اعطاء کرد.
آثار وی با احترام زیادی روبرو شدند و تلاش وی برای فیلمنامه‌نویسی به عنوان «مبارزه‌ای برای عدالت اجتماعی» خوانده شد.
او تا هنگام مرگ مشاور پایان‌نامه‌های فیلمنامه‌نویسی در مدرسه هنر تیش در دانشگاه نیویورک بود.