موقعیت مهم شانگهای

  عبدالرحیم مومنیان- فردا معاون اول رئیس‌جمهور، به دعوت رسمی نخست وزیر پاکستان، برای شرکت در بیست و سومین نشست روسای دولت‌های «سازمان همکاری شانگ‌های» به اسلام آباد سفرمی‌کند،عضویت رسمی ایران در سازمان همکاری شانگهای نه تنها از جهت گسترش این سازمان بلکه به دلیل غنای ژئوپولیتیکی آن در به چالش فراخواندن نظم جهانی تحت رهبری ایالات متحده اهمیت دارد.
بدون تردید الحاق ایران به سازمان همکاری‌های شانگهای، علاوه بر تقویت همکاری‌های امنیتی منطقه‌ای، موجبات توسعه همکاری‌های اقتصادی،‌ تجاری و فرهنگی میان کشورهای عضو را به دنبال دارد؛ ضمن این که تاکیدی بر ادامه سیاست خارجی متوازن و رویکرد چندجانبه گرایی است. جمهوری اسلامی ایران با دارا بودن ظرفیت های بسیار در زمینه ترانزیتی و انرژی در سال های اخیر نیز نقش بسزایی در منطقه در مبارزه با تروریسم و افراط گرایی از جمله مبارزه با تروریست‌های تکفیری در عراق و سوریه داشته و همین مساله یک ظرفیت قابل توجه برای کشورهای عضو شانگهای شناخته می‌شود زیرا نظارت بر تحولات منطقه‌ای گسترده‌تر و در عین حال مبارزه با سه آفت «تروریسم، افراط گرایی و جدایی طلبی» از اهداف این سازمان است.
نیازها و خواسته هایی که اعضاء سازمان شانگهای دارند موجب می‌شود تا با معرفی و قابلیت های هر یک از اعضای سازمان بازارهای جدیدی پیدا و یا ایجاد شود. سازمان همکاری شانگهای بیش از 60 درصد منطقه اوراسیا و بیش از 40 درصد از جمعیت جهان را به خود اختصاص داده است. این ظرفیت عظیم، توان بالقوه گسترده‌ای را به این سازمان برای توسعه تجارت و تعمیق همکاری‌های اقتصادی در اشکال مختلف اعطا کرده است.
جمهوری اسلامی ایران ضمن حمایت از ابتکارهای سازنده همچون «ابتکار توسعه جهانی»، بر این باور است که همکاری اعضا در حوزه انرژی، فناوری، صنعت، کشاورزی، تجارت و بازرگانی می‌تواند چشم‌اندازی روشن از نظم منطقه‌ای عادلانه، پیش چشم ملل جهان بگشاید. این در حالیست که قدرت‌های سلطه‌گر غربی با توسل به اجبار اقتصادی و تحریم، امنیت و رفاه اقتصادی و اصول تجارت عادلانه را در جهان به مخاطره انداخته‌اند.
با اتکا به تجربه دهه‌های گذشته، اینک کاملا مشهود است که در کنار نظامی‌گری، آنچه بسترساز نظام سلطه غربی شده، سلطه دلار بوده است و لذا هرگونه تلاش برای شکل‌دهی به یک نظام عادلانه بین‌المللی، نیازمند حذف این ابزار سلطه در مناسبات درون‌ منطقه‌ای است سازمان همکاری های شانگهای مجموعه ای است که بر مبنای همکاری شکل گرفته و طبعا به هر میزان که کشورهای همکار آن بیشتر باشند شرایط بهتری برای کار در آن فراهم خواهد بود، در واقع هدف کشورهای اصلی عضو این سازمان، ثبات بخشیدن به نظام های سیاسی در منطقه است و با توجه به پتانسیل هایی که هر کدام از اعضا دارند می‌توانند تکمیل کننده ساختار سازمان و به نوعی تضمین کننده امنیت منطقه باشند.
تجربه ملل مختلف در دو دهه گذشته، بیش از پیش نشان داده که امنیت، امری درون‌زا و دستاوردی جمعی است. صلح و ثبات پایدار، زمانی میسر می‌شود که ملت‌های منطقه با تکیه بر آرمان‌های مشترک برآمده از فرهنگ و تمدن خود، بستر همکاری را فراهم آورند. امنیت منطقه‌ای از خواست ملت‌ها آغاز شده، با اراده دولت‌ها قوام یافته و به‌دور از مداخله قدرت‌های سلطه‌گر میسر می‌گردد. جمهوری اسلامی ایران بر اساس چنین دیدگاهی، سیاست «همسایگی و همگرایی» را مبنای سیاست خارجی خود قرار داده و آن را مسیر مطلوب برای تحقق صلح و ثبات منطقه‌ای می‌داند. جمهوری اسلامی ایران با تجربه بیش از دو دهه مبارزه موفق با تروریسم و افراط‌گرایی، تعهد خود به تضمین امنیت و مبارزه با سلطه‌گری در منطقه را به اثبات رسانده است و آمادگی دارد که تجربه و ظرفیت‌های خود را در چارچوب سازوکارهای سازمان همکاری شانگهای به اشتراک بگذارد تا به‌سوی منطقه‌ای عاری از تروریسم، افراط‌گرایی و جدایی‌طلبی پیش رویم.