شبکه توزیع آب شهری هوشمندسازی می‌شود

  دبیر ستاد توسعه اقتصاد دانش‌بنیان آب، اقلیم و محیط زیست با تاکید بر ضرورت هوشمندسازی توزیع آب شهری، گفت: با حمایت ستاد توسعه اقتصاد دانش‌بنیان آب، اقلیم و محیط زیست، کنسرسیومی از شرکت‌های دانش‌بنیان تشکیل شده است که تجهیزات سخت‌افزای و نرم‌افزاری و ارتباطی هوشمندسازی توزیع آب را تأمین کرده و سپس در شبکه‌های توزیع آب شرب شهری پیاده‌سازی می‌کنند.
سید محمدمهدی نوربخش با اشاره به رویکردها و برنامه‌های این ستاد و شرکت‌های دانش‌بنیان این حوزه در زمینه مدیریت آب، مقابله با خشکسالی، بارورسازی ابرها و ...، درباره خشکسالی گفت: وقتی از خشکسالی و پیامدهای آن سخن می‌گوییم، باید دو جنبه را مد داشته‌ باشیم؛ نخست تغییراتی است که خشکسالی به واسطه تغییرات اقلیمی و میزان بارش روی حوزه تأمین و به عبارت دیگر روی کمیت آب در دسترس ما می‌گذارد و جنبه دوم تسرّی این کم‌بارشی به سایر حوزه‌های ذیربط مرتبط با مصرف آب است. خشکسالی از کم‌بارشی، آغاز می‌شود و در صورت تداوم ابتدا رواناب‌ها و حجم ذخیره آب در مخازن، دریاچه‌ها و منابع آب زیرزمینی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و در گام بعد تأثیرات خود را در حوزه محیط‌زیست، کشاورزی و سپس صنعت آشکار می‌کند و در ادامه حوزه اقتصاد و نهایتاً امنیت و اجتماع را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
وی ادامه داد: در بخش اول یعنی کاهش منابع آب در دسترس با دو پدیده اقلیمی که یکی طبیعی و دیگری انسان‌ساخت است، مواجه‌ هستیم؛ پدیده اول، خشکسالی و دوم، پدیده تغییر اقلیم است. خشکسالی را اغلب بر مبنای نوسانات در بازه‌های زمانی سه تا هفت ساله تحلیل می‌کنند؛ اما تغییر اقلیم، تغییر در متوسط شرایط آب و هوایی در بازه‌های بلندمدت‌تر است. در مقابل خشکسالی که یک تغییر برگشت‌پذیر و نوسانی است، تغییر اقلیم، دارای یک نرخ رشد صعودی با مقدار کم اما ماندگار است و شرایط آب و هوایی در طول زمان تغییرات پایداری پیدا می‌کند.
نوربخش افزود: بر اساس نتایج مطالعات گسترده صورت گرفته در این حوزه و اعلام نهاد بین‌الدولتی تغییر اقلیم (IPCC) این پدیده دو اثر عمده بر وضعیت آب و هوایی کشورها دارد؛ نخست آنکه تغییر اقلیم باعث می‌شود وقایع حدی اعم از خشکسالی و سیلاب تشدید شود؛ یعنی اگر قبلا سیلابی با پیک  ۳۰۰۰ متر مکعب در ثانیه در یک رودخانه رخ می‌داد، باید انتظار سیلاب‌های با پیک بالاتر را داشته باشیم. از طرف دیگر، خشکسالی‌ها هم شدیدتر خواهد شد و شاخص‌های مختلف خشکسالی مثلا SPI بالاتری را تجربه خواهیم کرد.
وی خاطرنشان کرد: اثر دوم نامطلوب خشکسالی خصوصاً برای مناطقی خشک و نیمه‌خشک مانند ایران، نرخ نزولی بارش‌ها و کمتر شدن متوسط بارش در این مناطق است؛ در عین حال این شرایط برای مناطق پرباران کاملاً معکوس است؛ به عبارت دیگر اگر تا پیش از این گفته می‌شد متوسط بارندگی در کشور ایران ۲۵۰ میلی‌متر است (بر مبنای متوسط پنجاه سال گذشته)،‌ در اثر پدیده تغییر اقلیم این متوسط‌ها به مرور زمان کاسته می‌شود. باید توجه کرد که سیستم اقلیم جهانی، محصول تعادل طبیعت طی میلیون‌ها سال تعامل میان مؤلفه‌های اقلیمی شامل اتمسفر، هیدروسفر، کرایوسفر، لیتوسفر و بایوسفر است و تغییر اقلیم در واقع واکنش طبیعت به فعالیت بشر برای بازگشت به نقطه‌ی تعادل است، لذا تداوم عوامل محرک و تشدیدکننده تغییر اقلیم، منجر به تشدید تبعات آن خواهد شد.
نوربخش اظهار کرد: در کنار تشدید وقایع حدی در اثر نوسات اقلیمی و تداوم پدیده تغییر اقلیم، باید توجه داشت که متأسفانه تغییر الگوی مکانی و زمانی بارش نیز به سود ما نیست، یعنی مساله تنها کم‌بارشی نیست، بلکه با تشدید وقایع حدی، میزان بارشی که تا پیش از این با تعداد رخدادهای بارش بیشتر در دسترس ما قرار می‌گرفت، به صورت یکباره نازل می‌شود و فرصت ذخیره آن در آبخوان و کنترل و انجام کشت دیم کمتر می‌شود. همچنین بارش برف که دارای ارزش و اهمیت بالایی برای تغذیه آبخوان‌ها و چشمه‌ها در فصول گرم‌تر هستند، با افزایش دما و تغییر الگوی مکانی و زمانی بارش، کمتر خواهد شد.
دبیر ستاد توسعه اقتصاد دانش‌بنیان آب، اقلیم و محیط زیست در مورد برنامه‌های در دستور ستاد درباره خشکسالی، گفت: ستاد توسعه اقتصاد دانش‌بنیان آب، اقلیم و محیط‌زیست در زمره ستادهایی است که در دوره جدید فعالیت معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان ریاست جمهوری، مأموریت‌ جدیدتری تحت عنوان توسعه بازار شرکت‌های دانش‌بنیان و فناور در این حوزه را بر عهده دارد. به عبارت دیگر، رسالت این ستاد، تلاش برای بکارگیری فناوری‌های دارای سطح بلوغ بالا و تجاری‌سازی آنها در راستای ارتقای بهره‌وری و حل مسائل مختلف بخش آب و آبفا و حوزه محیط‌زیست است. این مأموریت در قالب شناسایی، معرفی، همرسانی، تکمیل زنجیره ارزش و تأمین، تشکیل کنسریوم‌های دانش‌بنیان و فناور و اتصال شرکت‌های کوچک به صنایع بزرگ و دانش‌بنیان کردن فعالیت‌های صنایع و توسعه صادرات انجام می‌شود. به منظور انجام این مأموریت، ابزارهای مختلف مالی، اعتباری و حمایتی در اختیار ستاد قرار دارد.
نوربخش ادامه داد: برنامه‌های ستاد را در دو حوزه تأمین و مصرف می‌توان طبقه‌بندی کرد. این برنامه‌ها عمدتاً مسأله‌محور در تعامل با ذینفعان اصلی یعنی وزارت نیرو، وزارت کشور، سازمان حفاظت محیط‌زیست و سایر نهادهای متولی تدوین شده‌اند. در بخش تأمین، فناوری‌های استحصال و شیرین‌سازی آب دریا، کاهش تبخیر و تلفات از مخازن و دریاچه‌ها، فناوری‌های باروری‌سازی ابرها و یونیزاسیون، استحصال آب از رطوبت هوا، فناوری‌های شناسایی منابع آب زیرزمینی در دستور کار قرار دارند. در عین حال باید توجه داشت که در بخش استحصال منابع، محدودیت‌ها و عدم قطعیت‌های زیادی وجود دارند و تمرکز بر موضوع سازگاری با کم‌آبی و فناوری‌های مرتبط با مصرف بهینه آب در بخش‌های مختلف از اهمیت بیشتری برخوردار است. برنامه‌های ستاد در بخش بهینه‌سازی مصرف آب و سازگاری با کم آبی، دارای گستردگی بیشتری بوده و حوزه‌های تصفیه، توزیع، بهینه‌سازی و بازچرخانی را شامل می‌شود. در کنار این برنامه، ستاد پذیرای پیشنهادهای اساتید، متخصصان و فناوران و شرکت‌های فناور و دانش‌بنیان است.