گزارش
کائنات| اکبر صادقی نژاد- رئیس‌جمهور به منظور شرکت در هفتاد و هشتمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد بامداد امروز در راس هیاتی سیاسی عازم نیویورک می‌شود. سخنرانی در مجمع عمومی، دیدار با سران کشورها و سخنرانی در جمع ایرانیان مقیم، از جمله برنامه‌های آیت الله سید ابراهیم رئیسی در این سفر سه روزه خواهد بود. رئیسی همچنین در نشست‌هایی با گروه‌ها و افراد مرجع سیاسی، اجتماعی، مذهبی و رسانه‌ای در آمریکا به تشریح مواضع کشورمان و نیز پاسخ به سوالات آنان خواهد پرداخت. نشست‌های سالانه مجمع عمومی به‌عنوان مهمترین رویداد بین‌المللی، فرصت مناسبی برای رایزنی‌های سیاسی بین‌المللی است که به دلیل حضور اکثر مقامات بلندپایه کشورهای جهان گفت‌وگوهای دوجانبه را نیز فراهم می‌کند. صدای ایران، این‌بار از زبان رئیسی رئیسی پنجمین رئیس دولت جمهوری اسلامی ایران است که در چهار دهه گذشته در سازمان ملل حضور یافته است تا به نمایندگی از مردم ایران سخن بگوید. پیش از این «محمدعلی رجایی»، آیت‌الله «سیدعلی خامنه ای»، «سید محمد خاتمی»، «محمود احمدی‌نژاد» و «حسن روحانی» مسئولان عالی‌رتبه‌ای از ایران بودند که در مجمع عمومی سازمان ملل درباره مهمترین چالش‌های مردم ایران در مقاطع مختلف سخن گفتند. رئیسی با گفتمان نظم و عدالت در نیویورک حضور دارد: «نظم عادلانه بین‌المللی از طریق چندجانبه‌گرایی اقتصادی». بی عدالتی و بی نظمی واقعیت امروز جهان است که حتی اگر با هزاران ترفند رسانه‌ای در استودیوهای رنگارنگ هم پوشانده شود، باز هم قابل کتمان نیست و محصول مستقیم یکجانبه گرایی در دنیای امروز است. با انتخاب این گفتمان از سوی آیت‌الله رئیسی، چرایی این انتخاب سوال اصلی افکار عمومی به ویژه در ایران خواهد بود اما کیست که نداند جمهوری اسلامی از بزرگترین قربانیان بی‌نظمی و بی‌عدالتی در روابط بین‌الملل بوده و مردم ایران سال‌هاست از یکجانبه‌گرایی آمریکا متحمل آسیب‌های بسیاری شده‌اند. کافی‌ست فهرست تحریم‌های آمریکا علیه مردم ایران مورد بررسی قرار گیرد، تا مشخص شود این هژمونی منفی حتی کودکان بیمار را هم تحت تاثیر قرار داده و زندگی را بر آنها سخت کرده است. به رخ کشیدن این بی‌نظمی و بی‌عدالتی به مدعیان آن، مهمترین مأموریت و رسالت رئیسی در صحن سازمان ملل خواهد بود. مبارزه با این یکجانبه‌گرایی اما آداب و اصولی دارد که دولت آن را در کلمه آخر شعار خود منعکس کرده است؛ پادزهر یکجانبه‌گرایی، چندجانبه‌گرایی است اما با چه ابزاری؟ ایستادن در برابر هژمونی آمریکا از دیدگاه ایران، جز با ابزار اقتصادی ممکن نخواهد بود. این ابزار قرن‌ها در اختیار اروپا و آمریکا بوده و اکنون با ظهور قدرت‌های اقتصادی همچون چین و هند ماندن آن در اختیار غرب بعید به نظر می‌رسد. درک این موضوع از سوی دولت سیزدهم، سبب شده که ایران سیاست نزدیکی به این قدرت‌های نوظهور اقتصادی را در پیش گیرد که عضویت در سازمان همکاری شانگهای هم در همین راستا ارزیابی می‌شود. سفر رئیسی به نیویورک مهم است؛ به این دلیل که تازه‌ترین نشانه شکست سیاست‌ها و تحرکات آمریکا برای انزوای ایران است. گفتمانی که رئیسی در این نشست در قالب آن سخن خواهد گفت، ضرورت امروز جهان است و ایده چندجانبه‌گرایی، ابزار عملی مقابله با زیاده‌خواهی‌های آمریکا و متحدانش. روسای جمهور ایران؛ در سازمان ملل چه گفتند؟ از سال ۱۳۵۹ مقاماتی از کشورمان به صورت رسمی در این اجلاس مهم جهانی حضور یافته و به تبیین مواضع رسمی جمهوری اسلامی ایران در مقابل موضوعات مهم جهانی و روز پرداخته‌اند. شهید رجایی و داستان پای برهنه روی میز در اولین حضور مقامات کشورمان، شهید محمد علی رجایی نخست وزیر بود که مهر سال ۱۳۵۹ به نیویورک رفت. بر اساس خاطرات نزدیکان شهید رجایی قرار بود ابوالحسن بنی صدر رئیس جمهوری وقت ایران عازم نیویورک شود اما با نظر امام خمینی (ره) و به دلیل درگیری رئیس جمهوری با مسائل مربوط به جنگ که فرمانده کل قوای مسلح بود، محمد علی رجایی برای حضور در مجمع عمومی سفری کوتاه به نیویورک داشت. شهید رجایی در این سخنرانی که به طور نشسته و از جایگاه هیات ایرانی و نه از تریبون پیش بینی شده انجام شد، از نظام حاکم بر کشورهای جهان انتقاد کرد و از شرایط وقت که اوج جنگ سرد میان آمریکا و شوروی بود سخن گفت.از حواشی این سفر خاطرات بسیاری گفته شده که مشهور‌ترین آن نمایش شکنجه‌های زمان شاه بر بدن شهید رجایی مقابل خبرنگاران بوده است. در کنار این عمل انقلابی، سخنرانی رجایی هم بسیار آتشین بوده است. در بامداد روز ۲۶ مهر ۱۳۵۹ محمدعلی رجایی، نخست‌وزیر وقت جمهوری اسلامی ایران در جلسه ویژه شورای امنیت سازمان ملل متحد در نیویورک سخنرانی کرد. رجایی در این سخنرانی با برشمردن دلایل آغاز جنگ علیه ایران و اهداف صدام از این حمله، از سکوت جامعه جهانی در قبال جنگ به شدت انتقاد کرد. او همچنین ضمن تقبیح نظام حاکم بر جهان، در حین سخنرانی پای برهنه خود را روی میز گذاشت و با نشان دادن آثار شکنجه در زندان‌های دوران شاه، حمایت دولت آمریکا از شاه را مورد انتقاد قرار داد. این اقدام نخست‌وزیر ایران، از اتفاقات کم‌سابقه در سازمان ملل بود. پس از این سخنرانی با بالا گرفتن جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، فرصت حضور در نشست‌های مجمع عمومی سازمان ملل در سال‌های بعد از مقامات ایرانی گرفته شد و مقامات ایران به مدت هفت سال امکان حضور در این نشست را نیافتند. آیت الله خامنه ای؛ اولین رئیس جمهور ایرانی در نیویورک در ۳۱ شهریور سال ۱۳۶۶ آیت الله خامنه‌ای به عنوان اولین رئیس جمهوری ایران در مجمع عمومی سخنرانی کردند. آیت الله خامنه‌ای رئیس جمهوری در چهل و دومین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک به عنوان دومین سخنران جلسه، در جمع نمایندگان ۱۵۰ کشور جهان گفتند: «ما مهمترین هدف خود را تنبیه متجاوز می‌دانیم و امروز با نگاه به سرمایه عظیم و غیر قابل جبرانی که جنگ تحمیلی از ما گرفته است، بیش از همیشه به این هدف اهمیت می‌دهیم. ما با طرح مسئله تنبیه متجاوز نه فقط تکیه‌گاه مطمئنی برای امنیت خود جستجو می‌کنیم، بلکه این برای تمام منطقه، متضمن امنیت و ثبات است.» «نظام سلطه به خود حق مى‌دهد که سازمانهاى بین‌المللى را زیر فشار قرار دهد؛ نمونه‌ى حاضر آن فشار امریکا بر شوراى امنیت و یونسکو است. نظام سلطه منافع سلطه‌گران را مطلق و موجب نادیده انگاشتن منافع دیگران مى‌شمارد؛ نمونه‌ى آن حضور تشنج‌زا و خطرآفرین ناوهاى امریکا در خلیج‌فارس است؛ که به استدلال حفظ منافع امریکا و بدون توجه به منافع کشورهاى منطقه انجام گرفته است. و خلاصه نظام سلطه تبلیغات جهانى را در دست مى‌گیرد و به کمک آن همه‌ى حقایق را واژگونه و همه‌ى این شیطنت‌ها را خدمت جلوه مى‌دهد، و راه مقابله با خود از سوى افکار عمومى عالم را مى‌بندد. پیام ما به همه‌ى ملت‌ها و دولتهاى جهان سوم و نیز به ملتهایى که دولتهاى آنان خود به وجود آورندگان نظام سلطه‌اند این است که دنیا بیش از این نباید این وضع ناهنجار را تحمل کند. باید به قدرت‌ها و دولتهاى بزرگ از سوى همه گفته شود در خانه‌هاى خودتان بنشینید، و دنیا را به همه‌ى مردم دنیا بسپرید، شما قیّم آنها نیستید. در سازمان ملل دو تبعیض ناروا هست؛ حق وِتوُ و عضویت دائم در شوراى امنیت؛ این دو تبعیض باید برداشته شود.» آیت الله هاشمی و داستان کمرنگ حضور در سازمان ملل اما پس از آیت الله خامنه‌ای، آیت الله هاشمی رفسنجانی رئیس جمهور ایران شد که گویی یک سفر به نیویورک داشته است. ظاهرا این سفر در سال ۷۰ اتفاق افتاده که دومین سال اولین دوره ریاست جمهوری اوست. از متن سخنرانی هاشمی در این اجلاس، در منابع فارسی یا انگلیسی چیزی پیدا نمی‌شود اما اظهارنظری از هاشمی در مورد سخنرانی خودش در دست است. هاشمی می‌گوید زمانی که سخنرانی را آغاز می‌کند احساس کرده جو کنفرانس قبضه شده است. او می‌گوید بعد از اتمام سخنرانی هم دست زدن حضار آغاز شد به نوعی که «پایان دست زدن‌ها مشکل به‌نظر می‌رسید.» هاشمی این مطلب را در بیست و نهم آذر ۷۰ بیان کرده است. سید محمد خاتمی و طرح گفتگوی تمدن ها بعد از هاشمی رفسنجانی نوبت به سید محمد خاتمی رسید. در دوره هشت ساله ریاست جمهوری محمد خاتمی هم این کمال خرازی، وزیر خارجه ایران بود که بیش از همه مقام‌های ایرانی در مجمع عمومی سازمان ملل حضور یافت اما محمد خاتمی دو بار برای سخنرانی در مجمع عمومی، عازم نیویورک شد. خاتمی در اولین سفرش به نیویورک یکی از تاریخی‌ترین سخنرانی مقام‌های ایرانی در سازمان ملل را انجام داد. او از لزوم گفت‌وگو و مفاهمه سخن گفت و درخواست کرد که سال ۲۰۰۱ به نام سال گفت‌و‌گوی تمدن‌ها نامگذاری شود. این پیشنهاد رئیس‌جمهوری ایران با اجماع جهانی به تصویب رسید. خاتمی در سفر به نیویورک برای نخستین بار با ایرانیان مقیم آمریکا نیز دیدار کرد. آقای خاتمی در جلسه افتتاحیه مجمع عمومی سازمان ملل که بیل کلینتون نیز در آن سخنرانی می‌کرد، شرکت نکرد اما بیل کلینتون همتای آمریکایی آقای خاتمی در زمان سخنرانی رئیس جمهوری ایران در مجمع عمومی سازمان ملل حاضر شد. پس ازسخنرانی خاتمی هم تلاش‌هایی از سوی هیات آمریکایی برای دیدار دو رئیس‌جمهوری ایران و آمریکا انجام شد که با امتناع هیات ایرانی به نتیجه نرسید. خاتمی پس از این پیشنهاد تمایلی به ارائه پیشنهاد تازه از خود نشان نداد و فقط دو سال بعد با حضور دوباره در مجمع عمومی از طرح گفت‌و‌گوی تمدن‌ها دفاع کرد. پرحاشیه ترین حضور۸ ساله یک رئیس جمهور بعد از خاتمی نوبت به محمود احمدی‌نژاد رسید. محمود احمدی‌نژاد اولین رئیس جمهوری ایران است که در عکس یادگاری با همتای آمریکایی در سازمان ملل حاضر شده است. وی در طول ۸ سال ریاست جمهوری خود ۸ بار در اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل به سخنرانی پرداخت که پرحاشیه‌ترین سخنرانی یک مقام ارشد کشورهای جهان را به خود اختصاص داده است. از سال اول سخنرانی‌اش که ادعا می‌کرد هاله نوری دور سر اوبوده تا سال‌های آخر که تقریبا در جمع سکوهای خالی به ایراد سخن می‌پرداخت. در سفر اول احمدی‌نژاد موضوع خلع سلاح، مبارزه با تروریسم و مساله فلسطین مورد نظر قرار گرفت و در ادامه اصول هسته‌ای ایران به استحضار حاضران مجمع عمومی ملل متحد رسید. اصولی همچون اینکه ایران طبق مبانی دینی، دستیابی به سلاح هسته‌ای را جایز نمی‌داند. در سفر دوم موضوعاتی مانند حقوق و ارزش زن و انتقاد از قوانین سازمان ملل مورد نظر رئیس‌جمهور وقت ایران بود، اما احمدی‌نژاد از عملکرد آمریکا در عراق هم انتقاد کرد، پیشنهاد تاسیس جبهه همبستگی برای صلح را داد و در قالب مساله هسته‌ای از عملکرد آژانس بین‌المللی انرژی اتمی هم انتقاد کرد. در سفر سوم احمدی‌نژاد، او چالش‌های مهم بشریت را برشمرد و بعد از آن به آسیب‌شناسی این چالش‌ها پرداخت. موضوع هسته‌ای هم در انتهای سخنرانی احمدی‌نژاد مطرح شد. این سخنرانی احمدی‌نژاد رنگ و بویی اخلاقی و دینی هم داشت و او رویگردانی از اخلاق و آیین الهی را به عنوان نخستین دلیل مشکلات بشری برشمرده بود. سخنرانی سال ۸۷ احمدی‌نژاد رنگ و بویی فلسطینی داشت، اما او در سال ۸۸ ترجیح داد به انتقاد از سازمان ملل و رویه حاکم بر مناسبات بین‌المللی بپردازد. موضوع جالب در سخنرانی سال ۸۸ و ۸۹ احمدی‌نژاد نگرانی او نسبت به از بین رفتن فرهنگ بومی در جهان بود. سخنان احمدی‌نژاد در سال ۸۹ حاشیه‌دار‌تر بود؛ وقتی او به کالبدشکافی ۱۱ سپتامبر پرداخت و پیشنهاد مناظره با مسئولان آمریکایی در سازمان ملل متحد را داد. او همچنین پیشنهاد داد سال بعد سال انرژی هسته‌ای برای همه و بمب هسته‌ای برای هیچ‌کس نامگذاری شود و این دهه، دهه مدیریت مشترک جهانی باشد؛ پیشنهادهایی که به تصویب نرسید. مدیریت جهانی و مشکلاتی که از نبود مدیریت صحیح بر جهان برآمده، محور سخنان سال بعد احمدی‌نژاد بود. یکی از نکات بارز سخنرانی‌های احمدی‌نژاد در سازمان ملل ذکر ناب امام دوازدهم شیعیان بود و وی سخن خود را در مجمع عمومی با دعای فرج معروفش آغاز می‌کرد. سخنرانی آخر احمدی‌نژاد در مجمع عمومی هم وجهه آسیب‌شناسی مشکلات جهانی را داشت و با شعار معروف در سال آخر ریاست جمهوری او تمام شد: «زنده‌باد بهار!» روحانی و طرح جهان عاری از خشونت حسن روحانی رئیس دولت یازدهم جمهوری اسلامی ایران هم سال گذشته برای اولین بار راهی نیویورک شد. وی در بخشی از سخنانش در شصت و هشتمین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل گفت: ملت ایران برای همکاری با جامعه جهانی و همه بازیگران منطقی بر اساس گام‌های برابر و احترام متقابل آماده است. رئیس جمهور ایران خطاب به باراک اوباما، رئیس جمهور امریکا گفت اگر خواهان «حل اختلاف‌ها» با تهران است، باید «منافع کوته‌بینانه گروه‌های فشار جنگ‌طلب» را نادیده بگیرد. روحانی با تاکید بر اینکه ایران تهدیدی برای جهان نیست گفت: «ترکیب امید و تدبیر و اعتدال در سیاست خارجی به آن معناست که جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک قدرت منطقه‌ای نسبت به امنیت منطقه و جهان، مسئولانه برخورد می‌کند و آمادگی همکاری چند جانبه و همه جانبه با سایر بازیگران مسئول در این عرصه‌ها را دارد.» رئیس جمهور ایران تصریح کرد: «سلاح هسته‌ای و کشتار جمعی هیچ جایگاهی در دکترین دفاعی ایران نداشته و با باورهای بنیادین مذهبی و اخلاقی ما در تعارض است.» رئیس جمهور ایران با تاکید بر اینکه برنامه هسته‌ای ایران همواره صلح‌آمیز بوده است گفت: «من این‌جا به صراحت اعلام می‌کنم که این هدف، صرف نظر از مواضع دیگر بازیگران، هدف جمهوری اسلامی ایران بوده و خواهد بود.» روحانی گفت: «جمهوری اسلامی ایران ضمن پافشاری بر اعمال حقوق خود و ضرورت احترام و همکاری بین المللی در اعمال این حقوق، آماده گفت‌وگوهای بدون تاخیر برای اعتمادسازی متقابل و رفع دو سویه ابهامات از طریق شفافیت کامل می‌باشد.» وی تاکید کرد: «ایران به دنبال تعامل سازنده بر اساس احترام متقابل و منافع مشترک با دیگر کشورهاست و در این چارچوب در پی افزایش تنش با ایالات متحده نیز، نیست.» روحانی پس از خاتمی دومین رئیس جمهوری از سوی ایران است که به مجمع عمومی سازمان ملل طرحی ارایه می‌دهد. طرح روحانی با عنوان جهان عاری از خشونت در شورای امنیت سازمان ملل به اتفاق آرا رای آورد و توانست به لایحه‌ای در این شورا تبدیل شود.