امیر سیدزاده:
می‌گویند تا «فسیل» هست کسی فیلم شما را نمی‌بیند
گفتگو با خبرنگار مهر درباره فیلم‌های دارای پروانه نمایش خود که هنوز برای اکران آنها اقدامی نکرده است، توضیح داد: واقعیت این است که شرایط اکران در سینماها هنوز هم مساعد نیست. تمام شرکت‌های پخش‌کننده فیلم‌هایی را که نسبت به فروش آنها در گیشه مطمئن نیستند، اساساً اکران نمی‌کنند و ترجیح می‌دهند ریسک نکنند.
وی ادامه داد: جنس کارهای من در سینما غالباً از جنس کارهای هنری است و طبیعتاً پخش‌کننده‌ها برای قبول مسئولیت توزیع و اکران این آثار، ریسک نمی‌کنند. «خانه شیشه‌ای» به کارگردانی امیر پورکیان، «داپد» ساخته ابوالفضل جلیلی و «ری‌ست» به کارگردانی محمدرضا لطفی جزو فیلم‌هایی هستند که من با پروانه ساخت سینمایی آنها را تهیه کرده‌ام اما به دلیل آن‌که از نظر گیشه، پخش‌کننده‌ها تصور می‌کنند که این آثار نمی‌توانند بازگشت سرمایه داشته باشند، ترجیح می‌دهند نوبت اکران یک فیلم کمدی و بفروش را به این آثار اختصاص ندهند.
سیدزاده افزود: در این شرایط ما هم فعلاً فعالیت‌های خود را مسکوت نگه داشته‌ایم تا ببینیم در آینده چه اتفاقی رخ می‌دهد و شرایط سینما به چه سمت و سویی پیش می‌رود.
این تهیه‌کننده درباره تأثیر مثبت اکران فیلم‌های پرفروشی مانند «فسیل» بر چرخه استقبال از همه فیلم‌ها که شامل فیلم‌های هنری هم می‌شود، گفت: این تأثیر مثبت زمانی می‌توانست مفید باشد که به پشتوانه اکران فیلمی مانند «فسیل» مسیر اکران فیلم‌های دیگر هم هموار شود. در همان اولین هفته‌های فروش بالای این فیلم من همه فیلم‌هایی که آماده اکران داشتم را به دفاتر پخش ارائه کردم تا بلکه در این شرایط که مخاطبان بیشتری به سینما می‌آیند، بتوانیم آنها را اکران کنیم، اما بازهم دفاتر پخش ریسک نکردند. توجیه‌شان هم این بود که وقتی «فسیل» هست مردم آن را می‌بینند و کسی فیلم شما را نمی‌بیند!
وی افزود: همین نگاه در دفاتر پخش، باعث شده است تا به امروز به جمع‌بندی برای اکران فیلم‌های‌مان نرسیم. فعلاً منتظریم تا فهم سینمای اجتماعی در چرخه اکران سینمای ایران مشخص شود. بالاخره باید بدانیم فیلم‌های اجتماعی و فیلم‌های هنری قرار است چه جایگاهی داشته باشند. اگر قرار است این فیلم‌ها جایی در اکران نداشته باشند، کاش سیاستی اتخاذ شود که اساساً اجازه ساخت آنها را هم ندهند تا اینگونه سرمایه افراد بلاتکلیف نماند.
این تهیه‌کننده ادامه داد: فیلم «ری‌ست» مربوط به اواخر سال ۹۸ است. «خانه شیشه‌ای» در سال ۱۴۰۰ ساخته شده و «داد» کارهای نهایی‌اش همین امسال تمام شده است. تاریخ مناسب اکران این فیلم‌ها دارد می‌گذرد و همچنان چرخه اکران سینمای ایران روی خوشی به سینمای اجتماعی نشان نمی‌دهد!
سیدزاده گفت: باید منتظر بمانم فیلم‌های کمدی تمام شوند و بعد نوبت به فیلم‌هایی مثل آثار ما برسد، چون در آن صورت سینمادارها فیلم دیگری ندارند و ناچارند برای خالی نبودن سانس‌های‌شان فیلم‌های ما را هم اکران کنند.
وی درباره فعالیت‌های آینده خود هم گفت: الان کار خاصی در دست ندارم. پیگیر هستم تا اگر در حوزه نمایش خانگی با کار خوبی مواجه شدم آن را بسازم، وگرنه بعید می‌دانم با گرانی موجود در حوزه تولید، بتوانم با سرمایه قابل‌توجیه، اثر قابل دفاعی ساخت.
برای اجرا در نوزدهم خرداد؛
«هوروش بند» هم وارد کورس کنسرت‌ها شد
«هوروش بند» از گروه‌های موسیقی پاپ ایران هم وارد چرخه برگزاری کنسرت‌ها در تهران و شهرهای دیگر شد.
مجموعه «هوروش بند» از گروه‌های موسیقی پاپ ایران که طی ماه‌های گذشته فعالیت کمتری در حوزه موسیقی داشت، روز نوزدهم خردادماه اولین کنسرت خود در فصل تازه فعالیت‌هایش را در سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی تهران برگزار می‌کند.
این کنسرت طی دو نوبت در ساعت‌های ۱۸ و ۲۱ روز نوزدهم خرداد ماه در سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی تهران پیش روی مخاطبان قرار گذاشته خواهد شد.
هوروش بند ازجمله گروه‌های موسیقی پاپ کشورمان است که ابتدا با حضور مهدی دارابی و مسعود جهانی فعالیت خود را از سال ۱۳۹۵ آغاز کرد. این در حالی است که چندی پس از تشکیل این گروه مسعود جهانی از این مجموعه جدا شد اما مهدی دارابی همچنان با عنوان هوروش بند به فعالیت خود در عرصه اجراهای زنده ادامه داد.
نخستین کنسرت این گروه موسیقایی روز دوم شهریورماه سال ۱۳۹۶ در جزیره کیش برگزار شد و پس از این رویداد بود که مجموعه هوروش بند در قالب چند نوبت کنسرت‌های متعددی را در تهران و دیگر شهرهای کشور برگزار کرد.
از جمله معروف‌ترین قطعات این گروه می‌توان به «آخر منو به باد داد»، «به کی پُز می‌دی»، «ماه دلم»، «خنک شد دلت»، «فاصله نه»، «ماه‌پیشونی» و «عاشقم کردی» اشاره کرد که تمام این قطعات را مسیح و آرش عدل پرور، حمید فریزند و مهدی دارابی ساخته‌اند.
اولین واکنش‌ها به وسترن جنایی «قاتلان ماه کامل»؛
تشویق ۹ دقیقه‌ای برای فیلم «اسکورسیزی»
شب پیش هفتادو ششمین جشنواره کن برای اولین بار در جهان فیلم «قاتلان ماه کامل» مارتین اسکورسیزی را به نمایش درآورد.
به گزارش نیویورک تایمز، شب پیش «قاتلان ماه کامل» حماسه دلخراش مارتین اسکورسیزی درباره یکی از سرگرمی‌های مورد علاقه آمریکا - کشتار جمعی - در جشنواره فیلم کن در بخش خارج از رقابت به نمایش درآمد.
این هشتمین فیلم مارتین اسکورسیزی است که در کن به نمایش درآمده است. او سال ۱۹۷۶ برای «راننده تاکسی» برنده نخل طلای کن شد و سال ۱۹۸۶ برای «پس از ساعت‌ها» جایزه بهترین کارگردان را برد. از آن پس او بارها در بخش رقابتی حضور داشته است.
برای نمایش این فیلم اسکورسیزی با دو بازیگر اصلی فیلمش که هر یک معرف ۲ نیمه متضاد کار او هستند روی فرش قرمز رفت؛ رابرت دنیرو و لئوناردو دی کاپریو.
مارتین اسکورسیزی درام ترسناک و عمیقاً آمریکایی «قاتلان ماه کامل» را برمبنای داستانی واقعی و جنایی کارگردانی کرده است. داستان این فیلم در دهه ۱۹۲۰ اتفاق می‌افتد و لئوناردو دی کاپریو، رابرت دنیرو و لیلی گلدستون بازیگران اصلی این فیلم هستند.
فیلم پس از نمایش با اقبال ۹ دقیقه‌ای حاضران در سالن روبرو شد.
این فیلم که برگرفته از پرفروش‌ترین کتاب غیرداستانی دیوید گرن با همین عنوان است برمبنای فیلمنامه‌ای که توسط اسکورسیزی و اریک راث نوشته شده، ساخته شده است و تصویرگر قتل چندین عضو نفت خیز قبیله اوسیج در اوکلاهما در دهه ۱۹۲۰ است.
«قاتلان ماه کامل» تکان دهنده است، گاهی اوقات بسیار غم‌انگیز است، یک راز جنایی واقعی که با جزئیات استخوان سوزش حتی می‌تواند حس نزدیکی به یک فیلم ترسناک را ایجاد کند.
در حالی که فیلم بر یک سری از قتل‌های دهه ۱۹۲۰ تمرکز دارد، اسکورسیزی به طور قاطع، داستان بزرگ‌تری را درباره قدرت، بومیان آمریکا و آمریکا نیز بیان می‌کند. بخش مهمی از آن داستان در دهه ۱۸۷۰ رخ داد، زمانی که دولت آمریکا اوسیج را مجبور کرد کانزاس را ترک و به جنوب غربی نقل مکان کنند. فصل دیگر چندین دهه بعد نوشته شد، زمانی که نفت در زمین اوسیج در اوکلاهمای امروزی کشف شد. هنگامی که ارنست بورکهارت با بازی دی کاپریو با قطار به شهر پررونق اوسیج در فیرفکس می‌رسد، دشت‌های نفتی تا آنجا که چشم کار می‌کند گسترده است. ارنست که هنوز یونیفورم خود را از جنگی که تازه پایان یافته بر تن دارد، همراه عمویش، ویلیام هیل با بازی رابرت دنیرو و گروهی از دیگر بستگانش از جمله برادرش (اسکات شپرد) آمده است. هیل واقعی چنان رابطه نزدیکی با جمعیت بومی آمریکا ایجاد کرده بود که به او چون پادشاه اوسیج هیلز احترام می‌گذاشتند.
اسکورسیزی با کارایی واضح و برمبنای تاریخچه کافی برای پایه‌ریزی روایت، شما را در هیاهوی منطقه غوطه‌ور می‌کند، جایی که سرشار از پول‌های جدیدی است که برخی خرج می‌کنند و برخی دیگر در تلاش برای دزدیدن هستند. اوسیج که مالک حقوق معدنی زمین‌های خود بود آنها را به کاوشگران اجاره داد. اوایل قرن بیستم، هر فرد قبیله دریافت‌هایی از این بابت داشت و اوسیج به‌طور خارق‌العاده‌ای ثروتمند شد. درکتاب آمده است در سال ۱۹۲۳ این قبیله بیش از ۳۰ میلیون دلار، معادل بیش از ۴۰۰ میلیون دلار امروز به دست آورد.
«قاتلان ماه کامل» درباره رابطه ارنست با هیل و یک زن جوان اوسیج به نام مولی (با بازی لیلی گلادستون) است. ارنست به زودی قد می‌کشد، دیوانه‌وار و به پریدن ادامه می‌دهد؛ اما این انرژی پس از ملاقات با مولی تغییر می‌کند. آنها ازدواج می‌کنند و صاحب فرزند می‌شوند و با شروع و افزایش قتل‌ها، به یکدیگر پناه می‌برند.