گزارش
خوش چهره با انتقاد به نقش و کارکرد رسانه ها در انتخابات می گوید: رسانه های ما(به ویژه مطبوعات) از نیمه دهه ۷۰ به بعد و مخصوصا از سال ۸۸، به دلیل قرار گرفتن زیر تیغ سانسور و یا محرومیت از مصونیت های لازم برای کار ژورنالیستی و غیر حرفه ای و بهره گیری از مطبوعات به عنوان کارگزار نه به عنوان روزنامه نگار و صاحب نظر، سبب شده تا دو آسیب جدی را متحمل شوند. او ادامه می دهد: یکی از این آسیب ها از بین رفتن مرجعیت خبری رسانه های ما و دیگری از دست دادن محبوبیت آنهاست. به همین خاطر، سال هاست مرجعیت رسانه های ما برای افکار عمومی کمرنگ شده است. این آسیب علاوه بر ضربه زدن به اعتبار رسانه های ما،موجب شده تا مردم هم کمتر به رسانه های داخلی به عنوان یک منبع تکیه می کنند. البته فضای مجازی هم به این موضوع دامن زده است. این فعال رسانه‌ای با اشاره به پیامدهای رویکرد سیاسی غالب بر رسانه ها می گوید: این مسأله باعث شده تا از یک سو، مردم به این باور برسند که رسانه ها زیر تیغ شدید سانسور هستند و کارگزاران رسانه ای آنچه که واقعیت هست را منعکس نمی کنند و نوعی بی اعتباری در اینجا به وجود می آید. متاسفانه رسانه ها کمتر به دنبال مطرح کردن پرسش های افکار عمومی با کاندیداها هستند و یا کمتر دیدگاه های آنان را مورد نقد قرار می دهند.