فرصت استثنایی

 محمود ضیاییان- سازمان ملل متحد چهار هدف دارد: حفظ صلح و امنیت بین المللی، توسعه روابط دوستانه میان ملل، همکاری در حل مشکلات بین المللی و ترویج احترام به حقوق بشر و بودن مرکزی برای هماهنگ کردن اقدامات ملت ها.مجمع عمومی سازمان ملل، علی‌رغم تمام محدودیت‌ها، همچنان به عنوان یک عرصه دیپلماتیک مهم برای گفت‌وگو و هم‌اندیشی میان دولت‌ها و کشورها باقی مانده است.
نشست مجمع عمومی سازمان ملل به صورت سالانه برگزار شده و تریبونی در اختیار کشورها قرار می دهد تا صدای خود را به گوش جهان برسانند. از طرف دیگر در حاشیه این نشست، مذاکرات و دیدارهایی با سران کشورهای مختلف انجام می شود. از طرف دیگر فرصت دیدار با نخبگان و دانشجویان ایرانی در آمریکا نیز فراهم می شود. خبرگزاری های مهم دنیا نشست مجمع عمومی سازمان ملل را پوشش می دهند. رئیس جمهور در این نشست صدای مردم ایران است. این یک فرصت استثنایی است. باید استفاده حداکثری از آن صورت گیرد. مسئله تحریم ها از دیگر موضوعاتی است که کشور ما چندین سال است که با آن درگیر است. آمریکا این تحریم ها را علیه کشور ما اعمال کرده است.
با آغاز هشتادمین مجمع عمومی، جهان بار دیگر در معرض آزمونی سخت قرار دارد. این نشست می‌تواند فرصتی طلایی برای بازاندیشی در روندهای جهانی باشد. اما اگر اراده سیاسی در عمل وجود نداشته باشد، جهان ناگزیر است شاهد تکرار همان سناریوهای تلخ و افزایش بحران‌های انسانی و امنیتی باشد.
اما سوال اصلی این است که آیا نشست امسال می‌تواند به نقطه عطفی واقعی برای پایان دادن به جنگ‌ها و بحران‌های منطقه‌ای و جهانی تبدیل شود یا صرفاً به بازتولید همان ناکامی‌ها و شعارهای کلیشه‌ای بینجامد؟
در نهایت، سازمان ملل متحد و اعضای آن باید انتخاب کنند: ادامه سیاست‌های ناکارآمد یا پذیرش اصلاحات اساسی و تلاش‌های واقعی برای پایان دادن به جنگ و برقراری صلح پایدار در جهان.
در حال حاضر سه کشور اروپایی حاضر در برجام، با سواستفاده از ابزار حل اختلاف در برجام، موسوم به اسنپ‌بک قطعنامه‌های شورای امنیت که پس از توافق برجام ملغی شده بود بازگردانده و تحریم‌ها علیه ایران را تشدید خواهند کرد. از سوی دیگر بی‌کیفرمانی اقدامات رژیم اسرائیل در منطقه، ماجراجویی‌های بیشتر تل‌آویو را در پی داشته و این می‌تواند به عنوان یکی از دغدغه‌های ایران تلقی شود، موضوعی که به نظر می‌رسد پس از حمله اسرائیل به قطر، نه فقط برای تهران که برای پایتخت‌های کشورهای منطقه هم به دغدغه اصلی تبدیل شده است. در چنین شرایطی به نظر می‌رسد پزشکیان و تیم همراه او با یک هدف مشخص که متاثر از شرایط جهانی، منطقه‌ای و داخلی است در این نشست شرکت خواهند کرد؛ تغییر در سکون دیپلماتیک و بهره‌گیری از آنچه از دیپلماسی باقی مانده است. ايران در بخش گفتمان‌سازي و ارايه راهبرد به ايده‌هاي نوين و خلاقانه‌تري نياز دارد. گفت‌وگوي سازنده با تروييكاي اروپايي هم مي‌تواند اثرات خاص خود را داشته باشد. استفاده از ظرفيت‌هايي كه ايران در منطقه دارد در كنار ظرفيت‌هاي جديدتري چون مصر، عربستان و عراق، وزن و نفوذ ثقيل‌تري را در اختيار ايران قرار مي‌دهند.