مهندسی فرهنگی

 دارا یونسیان-ایجاد روحیۀ نشاط و امید در جامعه، ضمن فواید گوناگون، موجب می‌شود مردم با انرژی مضاعف تلاش کنند و در سایۀ این فعالیت‌های پرشور، پیشرفت همه‌جانبه در عرصه‌های مختلف حاصل شود. اکنون سؤال این است که چگونه نشاط و امید را در جامعه ایجاد کنیم و سطح آن را ارتقا دهیم؟
فرهنگ در واقع یک سیستم است که دارای اجزایی است. این اجزا در تعامل با یک‌دیگر می‌باشند. مهندسی فرهنگی یک کشور به‌ معنی نظم‌دهی، جهت‌دهی، جهت‌یابی و انسجام مجموعه‌ دستگاه‌های کشور در جهت حفظ و حراست از فرهنگ آن کشور است. در فرآیند تحقق مهندسی فرهنگی، ابتدا باید فرهنگ هر جامعه‌ای را مورد باز‌خوانی و شناخت قرار داد. با مهندسی فرهنگی، آن فرهنگی که مطلوب است و باید مبنای شکل‌گیری محیط‌ زیست فرهنگی قرار گیرد، مشخص می‌شود.
هر ملتی دارای ذخیرهای فرهنگی است که نسبت به عمر و قدمت آن موجب قوام و پیوستگی افراد و نسل های یک ملت با هم و با گذشته خویش می شود.
بنابراین جامعه از طریق فرهنگ از نسل های پیشین در قالب آداب و رسوم به یادگار مانده است و خصوصیات رفتاری انسان را شکل می داده در واقع فرهنگ وسیله ارتباط  می باشد و در واقع منحصر به انسان می باشد و این انسانها هستندکه می توانندآموخته های فرهنگی را به یکدیگر انتقال  دهند.
خلقیات اجتماعی، رفتارهای اجتماعی را به وجود می آورند. بنابراین، درست است که مقوله فرهنگ در موارد زیادی شامل رفتارها هم می شود، اما اساس و ریشه فرهنگ، عبارت است از عقیده، برداشت و تلقی هر انسانی از واقعیات و حقایق عالم و نیز خلقیات فردی و خلقیات اجتماعی و ملی.
فرهنگ، مثل روحی است که در کالبد همه فعالیت های گوناگون کلان کشوری، حضور و جریان دارد. فرهنگی که باید در تولید، خدمات، ساختمان سازی، کشاورزی، صنعت، سیاست خارجی و تصمیمات امنیتی، رعایت شود و حدود را معین و جهت را مشخص کند، چیست؟ این باید در این جا معین شود. بنابراین، فرهنگ، جهت دهنده به تصمیم های کلان کشور است؛ این در واقع، اهمیت و بناگذاشتنِ یک مبنای فرهنگی را در این جا به ما نشان می دهد.
فرهنگ در اصل نیاز یک جامعه است. مجموعه این نیازها و پاسخ هنجارساز به این نیازها در چیزی به نام فرهنگ رخنمایی می کند. نیاز به نظم مهمترین شاخص در یک سامانه فرهنگی است. جوامع نیاز دارند تا خواسته های آنها از یک نظم و قاعده ای پیروی کند تا حقوق همه افراد بر اساس آن قواعد تامین شود. در مسیر رشد و تکوین جوامع این نیازها تغییر کرده و قواعد هم مطابق با آن تغییر می کند. به این ترتیب روشن است که فرهنگ امری لایتغیر و مقدس نیست. حتی مذاهب الهی هم تابع چنین جبر تاریخی در پذیرش تغیرات فرهنگی هستند. به دیگر سخن اول این نیاز است که ایجاد شده و سپس قوانین به دنبال آن برای قانونمند کردن نیازها ساخته می شود. در این میان نیازهای طبیعی از مهمترین این نیازهاست.
هنگامی که از فرهنگ سازی سخن به میان می آید، چنین برمی آید که فقدان این مسئله می تواند در جامعه آثار سویی به جا گذارد که نیازی به عنوان فرهنگ سازی خود را به عنوان دغدغه بر جامعه و اولیا و مسئولان آن تحمیل کرده است. چنان که از همین اصطلاح می توان دغدغه دیگری را نیز شناسایی و ردگیری کرد. به این معنا که یکی از مسایل و مشکلات هر جامعه وجود فرهنگ های غلط و نادرست در کنار بی فرهنگی گروهی دیگر است.
بنابراین مسئله فرهنگ سازی از دو جهت خود را بر جامعه و مسئولان آن تحمیل می کند و به عنوان یک مسئولیت و وظیفه مهم در حوزه جامعه پذیری خود را نشان می دهد. از جهتی فقدان فرهنگ استفاده از چیزی نیاز به فرهنگ سازی را توجیه می کند و از سوی دیگر وجود فرهنگی نامناسب، فرهنگ سازی مناسب را می طلبد.

بازگشت ساعت فعالیت مترو تهران به روال عادی از اول مهرماه
 مدیر ارتباطات و امور بین‌الملل شرکت بهره‌برداری مترو تهران و حومه اعلام کرد: هم‌زمان با بازگشت ساعات کاری ادارات به حالت قبل، زمان آغاز خدمات‌رسانی مترو تهران و حومه نیز از روز سه‌شنبه یکم مهرماه تغییر می‌کند.
هادی زند با اشاره به پایان تغییرات موقت در برنامه کاری ادارات گفت: از روز سه‌شنبه یکم مهرماه، فعالیت مترو تهران در تمامی خطوط هفت‌گانه همانند گذشته از ساعت ۵:۳۰ بامداد آغاز و حرکت آخرین قطارها از مبادی خطوط رأس ساعت ۲۲ خواهد بود.
مدیر ارتباطات و امور بین‌الملل شرکت بهره‌برداری مترو تهران و حومه در پایان بیان کرد: سرویس‌دهی در خطوط حومه‌ای پرند و هشتگرد طبق برنامه زمان‌بندی قبلی و بدون تغییر ادامه خواهد داشت.
براساس گزارش مدیریت ارتباطات و امور بین‌الملل شرکت بهره‌برداری مترو تهران و حومه، گفتنی است، در بازه زمانی ۲۰ اردیبهشت تا یکم مهرماه، به دلیل تغییر ساعات کاری ادارات، خدمات‌رسانی مترو در روزهای اداری یک ساعت زودتر و از ساعت ۴:۳۰ بامداد آغاز می‌شد.