کعبه حقیقیِ دل کربلای تو

 ناصر زریباف نیا- اهل بیت(ع) دقت داشتند که جریان عاشورای اباعبدالله الحسین(ع) به دست تحریفگران و صنعتگران دنیای دروغ و فریب قرار نگیرد و در هیچ دوره ای از دوره های سیاسی نباشد که جریان کربلا و عاشورا امام حسین(ع) مصادره و حقیقت اصلی کربلا گم شود، به این جهت زیارت اربعین بسیار جایگاه مهمی پیدا می کند و به نوعی مصونیت بخشی از عاشورا امام حسین(ع) و کربلای حسین بن علی(ع) است و مشخص می کند که این نهضت و حرکت را باید چگونه شناخت و چگونه به جهانیان معرفی کرد.
زیارت اربعین یک اعتراض علیه تمام ظلم‌های عالم است. به کجا می‌رویم؟ به زیارت یک شهید. چرا می‌رویم؟ چون خون او جاری است. آرزوی ما چیست؟ ظهور منتقم خون او. بند بند مناسک حسینی پر از ظلم‌ستیزی است. از همین رو اربعین همه‌ساله و خصوصا امسال، ذاتا برائت‌جویی از ظالمان است. ما قومی هستیم که به هرچه عادت کنیم، به ظلم عادت نمی‌کنیم. وقتی کشتی صهیونیسم در لجن‌زار تاریخ غرق شد، قدرت سفینة‌النجات نمایان خواهد شد.
مهمترین فراز زیارت اربعین که از امام صادق(ع) به ما رسیده این است که «بَذلَ مُهجَتهُ فیکَ لیَستنقذَ عِبادکَ مِنَ الجَهالةِ وَ حَیرَةِ الضلالة؛ امام حسین(ع) خون قلب خودشان را برای اینکه مردم را از جهالت و حیرت در بیاورند، هدیه کردند». بنابراین این فراز از این جهت مهم است که هدف امام حسین(ع) روشنگری، آگاهی‌بخشی، تبیین حقایق و روشنگری و برون رفتن مردم از جهالت است.
رسالت ابوالشهداء در عصر عاشورا به پایان رسید و جلادان کوردل تصور کردند که چراغ هدایت خاموش گردید، ولی غافل از آن‌که خاندان او که به اسارت گرفته شدند، پیام‌رسانان نهضت می‌باشند. فرزند گرامی او سیدالساجدین و خواهر بزرگوارش زینب دخت فاطمه علیهم‌السلام در حالی‌که در بند اسارت بودند، در کوفه و شام به افشاگری پرداخته و پرده از چهره کریه خلافت اموی برداشتند، تا آن‌جا که طاغوت زمان، یزید، مجبور شد در نشست عمومی بر جنایات خود پرده‌پوشی کند و بسان همه جنایت‌کاران تاریخ، گناه را بر گردن والی کوفه، عبیدالله بن زیاد، بیفکند و اسیران را با کمال احترام به مدینه بازگرداند. بنابراین، اربعین حسینی سراسر پیام‌آور بوده، همچنان‌که شهادت والامقام حسینی نیز همراه با پیام بوده‌است.
وظیفه اصلی ما همان رسالت زینبی است، که از عصر عاشورا به دوش همه شیعیان گذاشته شده است. ما که اهل رسانه‌ هستیم این وظیفه بر ما سنگین‌تر است. اگر قرآن درباره شهدا فرمود: وَلَا تَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ ٱللَّهِ أَمۡوَٰتَۢاۚ. درباره حضرت سیدالشهدا (ع) که مشخص است ایشان زنده‌اند. یعنی آرمان، پیام و کلام او همچنان در جهان در طنین است. هَل مِن ناصر او همچنان به گوش‌های با بصیرت می‌رسد. جدال بین خیر و شر و نزاع بین حق و باطل همچنان باقی است.
زیارت اربعین یعنی آقا خیالتان راحت، ما نمردیم حَرَمَت جای حرامی بشود. یعنی اینکه ناگزیر، گذر همه ماها ز کربلاست چراکه صراطی مستقیم‌تر از راه او کجاست؟ و اینکه تنها آنان که از زیارت حسین در بهشتِ کربلا بازمی‌گردند می‌دانند که خدا با آدم ابوالبشر چه کرده است. هرچند که معنی حسرت را نیز باید از جاماندگان اربعین جست و معنی «قلبی علی هواکَ یا حسین» را از میهمان‌نوازان و موکب‌داران. زیارت اربعین یعنی همه اینها که کمی از بسیار است و یعنی ‌ای حسین؛ دشمنت کُشت ولی نور تو خاموش نشد و کیست که بگوید تو را در کربلا شکست دادند وقتی این همه قلب را فتح کرده‌ای و هنوز از مناره  نی‌کلام خدا می‌خوانی. و واقعیتی است که رفتی به پاس حُرمت کعبه به کربلا، شد کعبه حقیقیِ دل کربلای تو. و‌ای ارباب بی‌کفن؛ تا نفس هست و ز الطاف شما دَم باقی است، دل ما می‌تپد و یاد تو هر دم باقی است.